Ответ к задаче по хирургии

1. Прогрессирующий перитонит, состояние после ушивания прободной язвы.

2. УЗИ, обзорная рентгенография.

3. Основные направления консервативного лечения: дезинтоксикация, антибиотикотерапия, стимуляция кишечника.

4. Прогрессирование перитонита, неэффективность ранее проводимого лечения.

5. Ревизия брюшной полости, ликвидация источника перитонита, трансназальная интубация тонкого кишечника, санация и дренирование брюшной полости.

2. Натрия хлорид изтоникалық препаратына рецепт жазыңыз.

Rp.: Sol. Natrii chloridi isotonicae (0,9%) 10,0

D. t. d. N.6 in amp.

S. Растворитель для лекарства

3. Паранефральді блокадасын жүргізудің тізімін жазыңыз.

1. Уложить пациента на здоровый бок.

2. Подложить валик под поясничную область.

3. Согнуть ногу на здоровой стороне в тазобедренном и коленном суставах.

4. Вытянуть ногу на больной стороне вдоль туловища.

5. Вытянуть руку на больной стороне вверх.

6. Надеть резиновые перчатки.

7. Обработать стерильной салфеткой со спиртом на пинцете область позвоночно-реберного угла 2 раза.

8. В четырехугольник Лесгафта-Гринфельта тонкой иглой под кожу инфильтрирровать раствор новокаина.

9. В глубину мягких тканей продвинуть иглу длиной 10-12 см, надетую на 20-граммовый шприц.

10. Положение иглы - строго перпендикулярно к месту инъекции, продвижению ее предшествует струя раствора новокаина.

11. Поршень периодически потягивать на себя и следить за появлением крови.

12. При попадании иглы в паранефральную клетчатку ввести 60-100 мл 0,25% раствора новокаина.

4. Ішкі ағзалардың паразитарлы аурулары. Негізгі клиникалық симптомдарды атаңыз. Диагностика әдістерін

атаңыз. Негізгі емдеу принциптерін атаңыз.

Паразиттер дегеніміз патогенді жан иелері. Олар бәреудің организмін қоректік орта ретінде пайдаланып, сонда өмір сүреді. Осының салдарынан «иесінің» организмі зақымдалады. Бұл аурулар терапиялық емді талап етеді,бірақ кейбір паразиттердің қатты асқыну салдарынан хирургиялық ем талап етеді. Адам организміне зиянды әсер беретін паразиттердің төрт тобы белгілі.

1.Трематодтар н\е соратын құрттар \глисты/. Бұлар субтропикалық, тропикалық аймақтарда кездеседі.олар көбіне АІТ, бауыр, өкпе, урогенитальды жүйенің ауруларына алып келеді.

2.Цестодтар н\е таспа құрттар. Бұлар дұрыс қуырылмаған,піспеген еттен, балықтан, н\е жануарларды күткеннен ағзаға түседі. Олар бүкіл организмді зақымдайды.

3.Нематодтар н\е жіпті құрттар. Бұлар тропиктік аймақтарда кездеседі. Көбіне аскаридалармен, острицалармен жиі зақымданады.

4.Акантоцефсшылар н\е сыртқы паразиттер. Теріде ж\е тері асты тінінде қабынулық ж\е ойық жаралық процесстерді туындатады.

Симптомдары:

1.Эозинофилия. Бұның дәрежесі паразиттің табиғатына байланысты. Аскаридамен, острицамен зақымдалғаннан кейін эозинофилия тез жойылады, бірақ паразиттер организмде қала береді. Эозинофилия аллергиялық жағдайдың белгісі б/т. Көрінісі: бөртпе, мұрындағы қышулар, ангионевротикалық ісіну, бас ауруы, ішектердің шырышты қабатының қабынуы, іш өту, бауырдың ұлғаюы.

Өкпедегі эофинофилия кезінде науқастан құрғақ жөтелге,әлсіздікке, жұмысқа қабілеттілігінің төмендеуіне, дене температурасының жоғарлауына, кеуде клеткасының ауырсынуына шағымданады.

2.Құрттардың токсикалық заттардың өндіруі. Бұл заттар АІТ бұзылыстар, іш өті, құсу, дисменорея, бронхитті шақырады. Өкпеде эозинофильді инфильтраттар п.б.

3.Құрттардың иесі организмінен қоректік заттарды сіңіруінен жалпы жағдайының нашарлауы, анемия, салмағының жоғалтуы болады.

4.Ағзада гельминттер болған кезде жедел кезеңде: қызба, тері аурулары, бұлшық ет буындық синдром, ісіктік синдром, өкпелік синдром, абдоминальды синдром, қандағы гиперэозинофилия. Созылмалы кезеңінде: ішкі мүшелердегі қабынулық аурулар, интоксикация, аллергозы, ісіктер, иммунотапшылық. Жедел жәрдем керек жағдайлар: аллергиялық реакция, аскаридалармен асфиксия, өкпе ісінуі, эмболия, тамырлар тромбозы, жүрек қан тамыр жүйесінің аурулары.

Диагностикасы: спорадикалық зақымдалу кезінде диагнозды қою қиынға соғады. Паразиттердің жұмыртқаларн анықтау үшін қан, нәжіс, зәр, қақырық анализін тапсыру керек. Паразиттер әртүрлі антигенді қасиетке ие, сондықтан серологиялық әдіспенде тексеру керек. Комплементтердің байланысу реакциясына қарай эхинококкоз, шистосомиаз, трихиноз, филариазитті анықтауға болады.

Тағы да морфологиялық, рентгенологиялық,УДЗ, биопсия жүргізуге болады.

Емі: паразитарлы аурулар үшін құртаудаушы препараттар тағайындалады. Хирургиялық ем медикаментозды емді толықтырады н\е өзіндік ем ретінде қолданылады. Оперативті ем паразиттерді жою ж\е тінді қалпына келтіруге бағытталады.

5. Нөмірлерге сай анатомиялық құрылымдарды жазыңыз.

1-тери 2-жалпы сан венасы 3-булшыкет 4- апоневроз 5-улкен тери асты венасы 6-вена перфорантес тесип отетин 7-беткей сан венасы 8-тизе асты венасы 9- киши териасты венасы 10-сурральди вена 11-коммуникантты веналардын теренжуйеси 12-киши териасты жане терен веналар арасындагы перфорант веналар

6. Плевральді пункция.

Көрсеткіштері: диагностикалық және емдік мақсаттада орындайды. Экссудатты плевритте, плвраның эмпиемасы, пневмоторокс, гемоторкс, плевраның және өкпенің ісіктік ауруларына биопсия алу үшін, плевра қуысына дәрі дәрмек еңгізу. Қарсы көрсеткіштері: Плевра қуысының облитерациясы. Асқыныстары: өкпе паренхемасын тесіп алу, қабырғааралық тамырларды зақымдау, ауалы эмболия дамуы мүмкін. Керек құрал- жабдықдықтар: 1) ұзын ине (8-9см), диаметрі орташа (1мм), өткір ине. 2) жіңішке, қысқа инелер. 3) шприц мөлшері 2-5мл, 10-20 мл үлкен шприц, шприц Жане. 4) эластикалы резеңкелі түтікшелер. 5) қан тоқтатушы тістері жоқ қысқыштар. 6) электроотсосс. Жасау техникасы: Науқасты орындыққа арқасын дәрігерге қаратып отырғызамыз, кеудесің сау жағына қарай бүгеміз, қабырға аралықтарды кеңейтү үшін, пункция жасайтын жақтың қолын басына немесе қарама қар сы жақтың иығына қоямыз. Пункция жасауға қолайлы жер артқы қолтық асты сызығы бойынша VII-VIII қабырғааралық. 1.Теріні өңдейміз: екірет йодпен, бір рет спиртпен. 2.Сол жерге жергілікті анастезия жасаймыз. Резеңке түтігібар қысқышпен қысылған инені қабырғааралықтың төменгі қабырғасының төменгі қырынан еңгіземіз, теріні, клетчатканы, бұлшықетті, плевраның перитальді жапырақшасын кезекпен инедегі ерітіндіні жібере отырып жансыздандырамыз. Плевра қуысына түскенде иненің бос кеңістікке кіргендей сезім болады. 3.Сосын резеңке түтіктіктің соңына шприц жалғайды да қысқышын босатады немесе ішіңдегі сұйықтық өзі поршенді итеруі мүмкін, сосын поршенді жайлап тартып ішіндегі сұйықтықтың сорып аламыз. Сосын шприцті алып қайта қысқыш салып қоямыз. Бірінші порциясын зерттеуге жібереміз.4.Сосын электроотсосты жалғап жаймен, асықпай сорып аламыз.Науқастың жағдайына бақылап отырып. 5.Инені алып, орынына пластыр жапсырып қоямыз.6.Науқасты палатасына каталкамен апарамыз.

7. Варикоцеле. Этиопатогенезі. Операциялық емнің негізгі принциптері.

. В-е- жұмыртқа мен ұрық бауының көк тамырларының кеңіп кетуі,көбінесе балалардың сол жағында және 10 жастан кейін жиі кездеседі.Бұл ауру 2 ге б.ді біріншілікжәне екіншілік.Екінші кезектегі в-е жұмыртқа венасының құрсақ қуысы астарының сыртындағы ісіктің жаншып қалуынан п.б.Біріншілік в-е идиопатиялық депте атайды. Сол жақ жұмыртқадан шығатын шырмауық венасының іштен туғаннан әлсіз болуы,оның эмбриогенезінде өте күрделі даму жолдарынан өтуіне байланысты бұл венаға сол жақ бүйрек венасы барып қуяды, ол аорта мен жоғарғы шажырқай артериясы арасында қысылуы мүмкін, сол кезде венада қан ағуға кедергі пайда болып, қысым жоғарлап ағыс ақырындайды.Жұмыртқадан шыққан веналық қанның ағуына кедергі жасайтын басқа да кедергілер болуы мүмкін.Балалардың бойы өсіп пубертатты жасқа келгенде гидростатикалық қысымның артуы мен жыныс ағзаларына қанның көп ағып келе бастауы, жұмыртқа мен ұрық бауының веналарының кеңіп в-е ның пайда болуына жағдай жасайды. Клиникасы дамуы бойынша 3 сатысы бар. 1-кеңіген веналар ауру тек түрегеліп тұрған кезде және күшенгенде ғана анықталады.2-кеңіген веналар көзге көрінеді,ұстаған кезде жұмыртқада өзгеріс анықталмайды.3-қатты кеңіп, буылтықтанған веналар жұмыртқаны алдыға итеріп ұманың түбіне дейін түсіп жатады,жұмыртқа көлемі кішірейген, жұмсақ. Ұманың сол жақ бөлігі жұқарып төмен салбырайды, кремастер рефлексі әлсірейді, ауру ыңғайсыз ауырсыну сезбейді.Веналық қан ағу нашарлаған жұмыртқада морфологиялық өзгерістер п б біртіндеп сперматогенез бұзылады уақыт өте келе екінші жұмыртқаға да кеселі тиіп соңында бедеулікке әкеледі.Емі: 2-3 сатысында дереу операция жасау.Операция Иванисевич және Паломо әдісі б/ша жасалады. Иванисевич-жұмыртқа венасын байлау арқылы қанның кері ағуы тоқтатылады.Паломо-жұмыртқаға келетін артериялық қанның көлемін азайту ү-н жұмыртқа венасы мен бірге артериясын байлайды.(Артерия мен венасын бөліп алу барысында мұқият болу керек өйткені лимфа тамырларының қоса байланып кетуіне байланысты жұмыртқа қабына су жиналу мүмкін)Жұмыртқа венасының бүйрек жақ бөлімін сәл кесіп, жұмыртқаны сығымдап іркіліп қалған қанды шығарып тастау керек сонда жұмыртқаның веналарының қуысы тартылып тез қалпына келеді.

8. Мұрыннан қан кету. Этиологиясы. Негізгі клиникалық симптомдарды атаңыз. Негізгі емдеу ретін атаңыз.

кету (эпистаксис)-мұрын қуысынан белгілі себептерге байланысты қан кету.2 типі болады.1) алдыңғы 2)артқы. Кейде қан жоғары көтеріліп мұрынжас каналы арқылы қан көзденде шығады. Этиология: 2 топқа бөлуге болады.1) жергілікті2)жүйелі факторлар Жергілікті факторлар: мұрын жарақаттары, бөгде заттар, қабыну процесстер,анатомиялық деформациялар, мұрын қуысында ісіктер Жүйелі фактр:аллергия, артериальды гипертензия, дарілік заттардың жағымсыз әсерлері, алкогольды қолдану, қан аурулары, с және К витамин жетіспеуі, жүрек жеткіліксіздігі. Клиникасы:мұрыннан қан кету, анемияға алып келу мүмкін, көп мөлшерде қан кеткен жағдайда пульс жоғ-ды. Диагностика:алдыңғы риноскопия,Кисельбах жолын қарайды,алдыңғыда қан кету көп болмайды. Артқы бөлігінде қан кету көп мөлшерде кетеді.Тамырлардың орналасуына байланысты. Емі: Бірінші жағдайда қан тоқтатқанда, мұрын қанатынан саусақпен басады.Шүйдеге суық қояды.3-4 аралықпен,қан тоқтағанға дейін.Егер осы әдістен кейін қан тоқтамаса онда мұрын қуысының алдыңғы тампонадасы жасалынады.1% дикаин ер. және 0,1% адреналин ерітіндісімен шырышты қабықтарды сүртіп, йодоформ н/е гемостатикалық Васильев пастасымен марлелік тампонмен тампонада жүргізеді. Тампон қабатпен мұрын қуысының түбінен бастап енгізеді. Тағы да поролоннан н/е хирург-қ қолғаптан жасалынған эластикалық тампон қолдануға болады.

 

9. Цистит. Жиілігі. Этиологиясы. Патогенезі. Жіктелуі. Негізгі клиникалық симптомдарды атаңыз.

Диагностика әдістерін атаңыз. Цистоскопиялық көрінісі. Салыстырмалы диагностикасы.

Цистит - қуық қабырғаларының қабынуы.

Этиологиясы:

-Қоздырғышы: грам теріс ішек таяқшасы,стафилокок,протей,стрептокок,лейкрплазма,саңырауқұлақ,кандида,хламидия,

-Көбінесе операциядан соң.

-Инструментальды урологиялық араласулардан кейін.

-Қуыққа катетер қойғанда,әсіресе жүкті әйелдерге, босаңғаннан соң кезеңде.

-Көбінесе қыз балаларда кездеседі.Себебі:анатомиялық топографиялық құрылысына байланысты 4-12 жас аралығында жиі кездеседі.Уретра қысқа,зәр шығару каналының тесігіне қынап-анус жақын орналасады.

-Ерлерде сирек кездеседі:қуық асты безі,ұрық көпіршігі қабынғанғанда,аденома.

Патогенезі:

Ену жолдары:-өрлеген-уретральды зәр шығару каналынан

1,5-2 жас қыздарда зәр қынапқа өтіп,флорасын өзгертеді.

-төмендеген –бүйректен Соз.пиелонефрит,пионефроз

-лимфогенді жол-жамбас мүшелерінен келеді.Сальпингоофорит,эндометрит,параметрит,вульвит,вагинит,вульвовагинит.

-гемотогенді-басқа да мүшелердегң қабынған ошақтардан.Эстроген төмен,кокты флора п.б.

Классификация:

1.сатысы б/ша-жедел,созылмалы.

2.ағымы б/ша –Біріншілік және екіншілік.

3.Этиологиясы,патогенезі б/ша- инфекциялы,химиялық,сәулелік,аллергиялық.

4.Локализация,таралуы б/ша-ошақты,диффузды,мойынды тригонит-қуық үшбұрышының қабынуы.

5.Морфол.өзгерісі б/ша катаральды,геморрагия-қ,интерстициялды,ойық жаралы,гангренозды.