ϳ ut (uti) , ne . , , ut (ne) fināle. praesens coniunctīv i imperfectum coniunctīv .
1. Do, ut des; facio, ut facias. , ; , .
2. Opĕram dedi, ut te quam primum vidērem. , .
i. | ut eō ( , ) quō ut (ne) fināle: Legem brevem esse oportet, quō (ut eō) facilius ab imperītis teneātur. , . |
()
ϳ , . ut (), ut non ( ), ut nemo ( ), ut nihil ( ), ut nunquam ( ), neque ( ). ut ut conse-cutīvum ( ). , , : hic, haec, hoc , , ; iste, ista, istud , , ; ille, illa, illud, is, ea, id, idem, eădem, idem , , ; tantus, a, um , , ( ); talis, e , , , , , ( ); hic ; ibi, istic, illic ; ibīdem ; ita, sic ; eiusmŏdi ; adeo ; tantopĕre , ; tam , .
. , ut , .
consecutio tempŏrum..
Perfectum, plusquamperfectum coniugatio periphrastĭca actīva 䳺 sum, fui, esse , , , 䳺 .
praesens imperfectum coniunctīv.
1. Tanta vis probitātis est, ut eam in hoste etiam diligāmus. - , .
2. Epaminondas adeo fuit veritātis dilĭgens, ut ne ioco quidem menti-rētur. , .
ϳ ( cum)
ϳ :
1) 䳿 dum, quoad, donec , , ;
2) 䳿 postquam, posteaquam , cum primum, ut, ut primum, ubi, ubi primum, simulac, simulatque, simul ut , ;
|
|
3) 䳿 antequam, priusquam , .
postquam, posteaquam , cum primum, ut, ut primum, ubi, ubi primum, simulac, simulatque, simul ut , perfectum plusquamperfectum indicatīv, 䳿 imperfectum indicatīv:
1. Pompeius, ut equitātum suum pulsum vidit, aciē excessit. , , , .
2. Ut primum occasio data est, meo pristĭno more rem publĭcam defendi. , .
3. Postquam in castra nuntius pervēnit, plerīque dilabuntur. ϳ , , .
dum, quoad, donec , , , .
Dum, quoad, donec , futūrum I plusquamperfectum. :
1. Dónec erís felíx, multós nuberábis amícos. , .
2. Aegrōtus, dum anĭma est, spem habet. , , .
dum, quoad, donec : praesens coniunctīvi mperfec-tum coniunctīvi , - 䳿, , -:
1. Scaevŏla paulum requiescet, dum se calor frangat. , .
2. Thraces nihil se movērunt, donec Romāni armāti transīrent. - , .
antequam, priusquam , , .
, : perfectum indicatīv 䳿, futūrum I 䳿:
1. Epaminondas non prius bellāre destĭtit, quam urbem Lacedaemo-niōrum obsidiōne clausit. , .
2. De Carthagĭne verēri non ante desĭnam, quam illam excīsam esse cognovĕro. , , .
, antequam, priusquam , .
, , . perfectum indicatīv 䳿, praesens indicatīv 䳿:
1. Ventidio fui semper amīcus, antequam ille rei publĭcae est factus inimīcus. , .
2. Qua de re priusquam dicĕre incipio, perpauca mihi de meo officio verba facienda sunt. , , .
|
|
, , , , 䳿. raesens coniunctīvi 䳿, mperfectum coniunctīvi :
1. Antequam veniat in Pontum, littĕras ad Pompeium mittet. , , .
2.Caesar, priusquam se hostes ex terrōre ac fuga recipĕrent, in fines Suessiōnum exercĭtum duxit. , , - , .
ϳ
ϳ , - . cum causāle (), quod, quia, quoniam , . - : propterea, ideo, idcirco, ob eam causam , , .
1. cum causāle consecutio tempŏrum.
2. quod, quia, quoniam , , -.
, , , , :
1. Helvetii relĭquos Gallos virtūte praecēdunt, quod fere cotidiānis proeliis cum Germānis contendunt. , .
2. Quia natūra mutāri non potest, idcirco verae amicitiae sempiter-nae sunt. , .
3. Vos, Quirītes, quoniam iam est nox, in vestra tecta discedĭte! , , , !
consecutio tempŏrum , , , . , , , , , , :
1. Plato escam malōrum appellat voluntātem, quod ea videlĭcet ho-mĭnes capiantur, ut pisces. , , , .
2. Nunc mea mater irāta est mihi, quia non rediĕrim domum ad eam. , .
ϲͲ Ͳ
ϳ , 䳿 . , , . (, ) η πρότασις, εως (, , ). () η απόδοσις, εως (, , ).
. :
1) ;
2) ;
3) .
1. Si | 1. imperatīvus |
2. Si coniunctīvus praesentis perfecti | 2. Coniunctīvus praesentis perfecti |
3. Si coniunctīvus imperfecti plusquamperfecti | 3. Coniunctīvus imperfecti plusquamperfecti |
:
1) si , , , ;
2) nisi, ni, si non ( ) ,
nisi, ni , .
Si non , ;
|
|
3) sin autem ;
4) sin minus ;
5) dum, dummŏdo, modo (, ).
3 :
1. ;
2. -;
-.
:
1. modus (casus) reālis;
2. modus (casus) potentiālis;