| Sing. | Plur. | ||
| -or/-r -ris -tur | -mur -mĭni -ntur | ||
| - | I . | II . | III . | IV . | |
| Sing. | ornor ornaris ornatur | taceor taceris tacetur | legor legĕris legĭtur | audior audiris auditur | |
| Plur. | ornāmur ornāmĭni ornantur | tacēmur tacēmĭni tacentur | legĭmur legimĭni leguntur | audīmur audīmĭni audiuntur |
(Infinitīvus praesentis passīvi)
| Infinitivus praes. act. | Infinitivus praes. pass. | |
| laudāre () docēre () legĕre () audīre () | laudāri docēri legi audīri | , , , , |
1 . praes. ind. pass. curāre , continēre , , defendĕre , munīre , 1 . . ; narrāre, respondēre, absolvĕre, nutrīre, 1 . . .
2. .
. 1. Stellae viam monstrant. Via stellis monstrātur. 2. Romāni Gallos supĕrant. Galli a Romānis superantur. 3. Agricŏlae agrum colunt. Ager ab agricŏlis colĭtur. 4. Vallum et fossa castra muniunt. Castra vallo fossaque muniuntur. 5. Donis etiam dei vincuntur. 6. Incŏlae vici agricŏlae appellantur, nam agros colunt. 7. Oppĭdum muris firmis munītur. 8. Monēre et monēri proprium est verae amicitiae. 9. A malis neglĕgi non molestum est. 10. Nunquam pericŭlum sine pericŭlo vincĭtur. 11. Luna circum terram vertĭtur. 12. Prudentiā saepe vitantur pericŭla. 13. Ubi vinci necesse est, expĕdit cedere. 14. Avaritia neque copiā, neque inopiā minuĭtur. 15. Contra verbōso noli contendĕre verbis: sermo datur cunctis, anĭmi sapientia paucis. 16. A probis probāri, ab improbis improbāri aequa laus est. 17. Agri et oppĭda bellis delentur. 18. In bello viri, femĭnae, libĕri interficiuntur. 19. Servi Romā pronullis habentur. 20. Qui verbis non prohibentur, poenā non deterrentur. 21. Nihil recte sine exemplo docētur aut discĭtur.
B. 1. Poētae audiuntur, leguntur, ediscuntur. 2. Fortūna dicĭtur caeca. 3. Ut salutāmus, ita resalutāmur. 4. Instrumenta et arma e ferro parantur. 5. In scholam mitteris. 6. Si bene agitis, laudāmini. 7. Si vis amari, ama. 8. Nemo debet bis punīri pro uno delicto. 9. Consilia saepe commutantur. 10. Copiae ad proelium parantur. 11. Probo viri semper honorantur. 12. Oppĭda vestra bene muniuntur. 13. A meis amīcis defendor. 14. Etiam magna regna delentur. 15. Ab improbis viris laudāri honestum non est. 16. Clavus clavo pellitur. 17. Malo aliēno saepe docēmur. 18. Contra factum non datur argumentum.
|
|
|
3 . .
1. . 2. (superāre) . 3. . 4. . 5. . 6. . 7. (otium, i n) .
4. , , .
1.Murus oppĭdum cingit. 2. Medĭcus aegrōtum curat. 3. Romāni castra muniunt. 4. Diana a Graecis dea silvārum putātur. 5. Victoria concordiā gignĭtur.
(PRONOMĬNA PERSONALIA ET PRONOMEN REFLEXĪVUM)
| Sing. | Nom. Gen. Dat. Acc. Abl. | ego mei mihi me me | tu tui tibi te te | sui sibi se se |
| Plur. | Nom. Gen. Dat. Acc. Abl. | nos nostri nostrum nobis nos nobis | vos vestri vestrum vobis vos vobis | sui sibi se se |
(PRONOMĬNA DEMONSTRATĪVA)
hic, haec, hoc iste, ista, istud
ille, illa, illud is, ea, id ,
- : gen. s. īus, dat. s. ī.
| Sing. | Plur. | |
| m f n | m f n | |
| Nom. Gen. Dat. Acc. Abl. | is ea id eius eī eum eam id eō eā eō | eī (iī) eae eă eōrum eārum eōrum eīs (iīs) eōs eās eă eīs (iīs) |
1. is, ea, id modus, i m; argumentum, i n; fabŭla, ae f, .
2. .
Amicōrum meōrum, discipŭlis bonis, cum filiis, nautārum honestōrum, ad magistrum, in eo libro, puĕri boni, incŏlas libĕros, totam vitam, vitā meā, virum honestum, in eisdem fabŭlis, eo bello, agricolārum illōrum, filii mei, patriam nostram, cum viro honesto, eōrum nautārum, ei domĭni, ei domĭno, eam filiam, eis puĕris, ea templa.
3. .
. 1.Ego tibi, tu mihi. 2. Inter nos. 3. Illas fabŭlas bonas lege, filia mea! 4. Alter ego. 5. Nec sibi, nec altĕri. 6. Pax vobiscum. 7. Ego nihil timeo, quia nihil habeo. 8. Homo doctus semper in se divitias habet. 9. Omnia mea mecum porto. 10. Vade mecum! 11. Saepe ad me scribe, mi amīce! 12. Veni ad me; ad te saepe venio.
. 1. Ille puer libros amat. 2. Illi puĕri libros legunt. 3.Filia illīus viri puella bona et pulchra est; eam amo. 4. Is medĭcus filiam meam curat; eius artificium notum est; ei credo. 5. Qui discit sine libro, is aquam haurit cribro (cribrum, i n ). 6. Ex eādem epistŭla multa nova de vita amīci mei Hispania cognosco. 7. In ea silva multae bestiae sunt. 8. Non mihi soli vivo, sed etiam patriae.
|
|
|
4. , ille, illa, illud ( ).
| Illīus | illam | illum | illas | illos | illā | illi |
1.In silvā ambulāre amo. 2. Magister puĕros docet. 3. Magister puĕro de bello Troiāno narrat. 4. In silvam venīre amas. 5. Discipŭlus littĕras magistro suo scribit. 6. Filiam viri amo. 7. Da mihi librum, mi fili! 8. Puer libros legĕre debet. 9. Ad te viā venio. 10. Magister librum discipŭlo dat. 11. Ad stellas via longa est! 12. Nautae Romāni insŭlam capiunt. 13. De natūrā loci narra mihi, amīce! 14. Filia mea libros habet. 15. Discipŭlus magistro littĕras mittit. 16. In silvā multae bestiae sunt. 17. Magister discipŭlum laudat. 18. Filia viri pulchra est. 19. Nautae Romāni insŭlam defendunt. 20. Filia mea fabŭlas audīre amat. 21. Magister de vitā poētae nobis narrat. 22. Agricŏlae agrum colunt.
Lupus in fabŭlis
Sunt duo poētae antiqui, qui saepe fabŭlas de lupo narrant: unus poēta Graecōrum, Aesōpus nomĭne, alter Phaedrus, poēta Romanōrum. Fabŭlae eorum lupum, ut bestiam saevam et feram, pingunt.
Lupus aliquando ad rivum agnum videt. Rivi aqua a lupo ad agnum fluit, sed lupus avĭdus agno clamat: Cur mihi aquam turbas? Et agnum misĕrum devŏrat. Sic Phaedrus narrat.
Aesōpus fabŭlam de lupo et equo narrat. Lupus equum in arvum invītat et avēnam ei promittit. Lupo in anĭmo est equum lacerāre. Sed dolus eius patet. Itaque equus salvus est.
Et puĕri et viri timent lupum eumque nomināre cavent. Lupus, ut fama est, advenīre solet, si eum memŏrant. Unde proverbium est: Lupus in fabŭlis. Nam si quis subĭto advenit, cum de eo colloquium est, convīvae digĭtis eum monstrant et lupus in fabŭlis clamant.
