Упрощенная HTML-версия
К полной версии
Содержание
Стр. 238
Стр. 240
Қазақстанның ашық кітапханасы
—
Иә, ханнан!.. Сталинградта біз былай ұрғамыз сендерді!
—
Граната, граната, жолдас командир!..
—
Костя, граната!..
Әр түрлі айғай араласа шығады. Команда қайсы, ұран қайсы, оны аңғарып болар емес.
Етектен өрмелеп келе жатқан сұр қоңыздарға граната да лақтырылып жатыр, пулемет те
жұмсалып жатыр...
—
Оңтүстіктен өрмелеп келеді, жолдас командир!..
—
Володя, ұмтыл!..
Траншеяларымыздың төменгі жағы жаудың қолында, біз ығысып төбеге ғана жиналып
қалдық. Пулемет енді жер бетін емес, төбенің қырқа жиегін ғана атқылап отыр. Әр
жауынгердің қасында граната, қолында автомат... Кейбіреуіміз граната мен пулеметті
кезек жұмсап отырмыз. Бізге қарай лақтырған жау гранаталары да жақын түсе бастады.
Автомат оқтары төмендеп тебені сипай кетіп жатыр. Жабық бекіністердің бәрін тастап үш
сала болып келіп түйіскен траншеяның айрығына тақалып келеміз... Айрыққа жеткенде
соңғы қолма-қолға да кіргеніміз...
Самедтің қасындағы жауынгер гранатасын лақтырып қалды да, өзі де жыраның ернеуіне
шалқалай асылып барып, былқ етіп түбіне түсті. Төбесі қылт етіп қалған жау әскерін
Самед автоматының түбімен ұрып қалды.
—
Самед, шыда! — дедім. Төрт-ақ жауынгермен қалғанда осыдан басқа жәрдемім де
жоқ еді беретін.
Жаудың жаяу әскері солтүстігіміз бен оңтүстіктен төбенің, иығына асылып алып, енді бір
аттап төбеге шыққалы тұр. Біз бес жауынгер екі жаққа қарап алып, тебенің ұшар басын
ғана қорғауға қалдық. Енді етекте не болып жатыр, төбеге қанша әскер өрмелеп келеді,
оны көре алмай кеттік. Жақындап келе жатқан теңіз бетіндегі айқас қана айқынырақ
сезіледі.
Бізді атқылап тұрған зеңбіректер де тына қалды, жаудың жаяу әскері де төбеге қарай лап
берді. Граната гүрс-гүрс жарылады. Пулеметтеріміз төбенің шашын алып жатқан ұстараға
ұқсап кетеді. Беліміздегі бір-бір гранатадан басқа қорымыз сарқылып барады. Енді
аянарымыз да, аярымыз да қалған жоқ.
Самед гранатасын лақтыра беріп шалқасынан түсті. Айналасында арадай ызыңдаған
оқтар, бырт-бырт жарылған
«Фердинандтар» қақ қасымызға келіп алып, бірнеше рет дүркірете атты. Төбенің бұл жақ
беті оңай қалтылдай бастады.
—
Батыс жақтағы пулемет ұясының саңлауын жауып тастады,— деді Вася Гришин
келіп. Телефон алдақашан быт-шыт болып, енді бірімізге-біріміз келіп хабарласатын
болғамыз.
—
Пулеметтер түгел төбеге шығарылсын. Траншеяның түйіскен жеріне орналасайық,
— дедім.
—
Бұзылып қалған орталық бекіністі енді атпас. Мен байқап келейін! — деді Володя.
Стр. 240 - Ғ. Мүсірепов Қазақ солдаты
Упрощенная HTML-версия
К полной версии
Содержание
Стр. 239
Стр. 241
Қазақстанның ашық кітапханасы
—
Бар...
Отырған ұямыздың көзі сығырайып, қараңғыланып барады. Көзің сығырайған соң, көрер
дүниенің де апшысы тарылып, алақандай ғана жер көрінеді. Кеше кешке Егор су алуға
барған бұлақ суы күміс теңгедей болып, күнге шағылысып жатыр. Орал суы қандай
жарқырайтын еді, шіркін, деген ой келе қалыпты. Каспий қандай шалқып жататын еді!..
Батыс пен шығысымыздан зеңбіректерімен атқылап жатып, жау солтүстігімізден жаяу
әскерін жіберіпті...
—
Солтүстіктен төбеге өрмелеп келеді,— деді Самед.
—
Траншеялардың түйіскен жерінде, төбеде тосамыз! Гранаталарды сол араға шығар!
—дедім.
Ақтық минуттарымызға арналған «граната» деген сөз айтылып кетті...
Володя жүгіріп келіп:
—
Десант! Десант!—деді де, кірпіктерін қағып-қағып жіберді.
—
Теңіз бетінде айқас!.. Қара теңіз өртеніп бара жатқандай,— деген айғайлар әр
жерден шығып қалды.
Төбеге шығып алып, бірімізге-біріміз:
—
Десант, десант!—деп айғайлаймыз. Бәріміз көріп тұрған нәрсені бірімізге-біріміз
нұсқап көрсетіп жатырмыз...
Біздің төбе алыстан қараған адамға тұтана бастаған жанартау сияқты көрінетін болу керек.
Төбеміздегі шаң топырақтан аспан көрінбейді. Дәл үстімізге нөсер бұлты келіп қалғандай
түнеріп тұр. Топырақ шақы етек жақта сирегірек. Теңіз бетіндегі айқастың от-жалыны
көрінбегенмен Қара теңіз ескі айнадай көмескіленіп болса да көрініп жатыр. Осы шаң
боранда бізді желкеден басқалы, сол жағымыздан жаудың жаяу әскері өрмелеп келеді.
—
Шыда, Самед!.. Вася, оң жағыңа қара!..
—
Отан үшін, ел үшін!..
—
Иә, ханнан!.. Сталинградта біз былай ұрғамыз сендерді!
—
Граната, граната, жолдас командир!..
—
Костя, граната!..
Әр түрлі айғай араласа шығады. Команда қайсы, ұран қайсы, оны аңғарып болар емес.
Етектен өрмелеп келе жатқан сұр қоңыздарға граната да лақтырылып жатыр, пулемет те
жұмсалып жатыр...
—
Оңтүстіктен өрмелеп келеді, жолдас командир!..
—
Володя, ұмтыл!..
Траншеяларымыздың төменгі жағы жаудың, қолында, біз ығысып төбеге ғана жиналып
қалдық. Пулемет енді жер бетін емес, тебенің қырқа жиегін ғана атқылап отыр. Әр
жауынгердің қасында граната, қолында автомат... Кейбіреуіміз граната мен пулеметті
