Упрощенная HTML-версия
К полной версии
Содержание
Стр. 188
Стр. 190
Қазақстанның ашық кітапханасы
Алыстан салынған бір ұран әр жауынгерден өтіп сағаты жеткенше өзгеріп те кетеді. Кең
жайылып келе жатқан жаяу әскердің, бір қанатында туған уран екінші қанатына он өзгеріп
барып қайтады...
Кейде солдат майданда құрбан болған дос жолдасын есіне алып:
—
Гриша үшін!
—
Коля үшін!—деп айғай салады. Мүмкін, жолдасының, қайтпаған кегін еселеп алар
бір сәтке кездесіп қалған шығар.
—
Ольга үшін! Нина үшін! — деген айғайлар шығады.
Әлде қай солдат жау жеріне айдап кеткен жарын есіне алады. Әлдекім хабарсыз кеткен
қалыңдығын есіне алады. Мыңдаған солдаттың, жүрегінде мыңдаған жар да бар, қазір
соның, бәрі еске түсіп, біраз уақыт үстімізден ылғи әйел кектері етіп жатыр...
—
Шура үшін!.. Соня үшін!.. Галя үшін!..
Қазір сол әйелдердің, бәрі де бізбен бірге соғысып келе
жатқандай болып кетеді. Біреуінің кегін алып келеміз, біреуін сағынышпен еске аламыз...
Әйел атынан солдаттың жүрегі жылынып, қуатына қуат қосылғандай болады.
—
Женя үшін! (За Женю!) —деген айғай екі-үш ауыздан аман өтіп бізге жақындап
келеді. Ешкім өзгертпей, бір ауыздан бір ауыз қағып алып, Самедке жеткізеді. Әр ісіне
қалжыңы араласа жүретін Самед Женяны «Женаға» айналдырып:
—
За Жену! — деп, маған қарай жөнелтті...
Мұнысын маған қылжақтап айтқан «әйелің үшін!» деп
те, кепке арналған «әйеліміз үшін!» деп те ұғуға болатын еді. Мен де сол Самед
айғайлаған күйін өзгертпей оң жағыма қарай асырып салдым... Бұда көпшіліктің, жүрегіне
дәл тиген екен алыстаған сайын есе түсіп, күркірей түсіп, оң қанатқа жеткенше
қомақтанып алды.
—
Дұрыс, дұрыс! — деген сүйемелдер де айтылып жатыр.
Айқастың, қандай қарбалас кезінде де бір жақ шеттен салынған кейбір ұрандар ұзын
шепті он орап қайтса да өзгермей келеді. Кеп ауыз қайталаған сайын қасиетті мағынасы
көкірегіңе нығыздала түсіп, алға қарай жетелей береді.
Менің, оң жағымда бір даусы әлсіз жауынгер келе жатыр. Даусы қарлықпаған да, қорқып
та келе жатқан жоқ, болымы сол-ақ... Денесі де қораш. Өзгемізден гөрі аяғын тезірек
басқанмен адымы қысқа болу керек, басы бұлғаңдап, кейінірек келеді. Жау окобына
кездесіп қалғанымызда менің алдымнан екі ұзынтұра қаша жөнелді. Оның алдында үш
автоматшы бұғып отыр екен. Біздің жауынгер етпетінен түсті. Автомат оқтары қырқып
түсірді. Мен өз алдымнан тұра жөнелгендерді оқпен түйреп үлгіргенше, таныс, әлсіз
дауыстық—«Отан үшін!»—деп қалғанын естідім. Аздан соң жарқ етіп гранатасы да
жарылды.
Зеңбірек оқтары тағы бір ілгері жылжып кеткенше, біз сол окопқа бұға тұрдық. Жаңағы
әлсіз дауыс құлағымнан кетпей, кім екенің не күйде екенін білгім келді. Өзі де өліпті,
бірінің, үстіне бірі құлап, қаны-жыны араласып үш автоматшы да серейіп жатыр.
Стр. 190 - Ғ. Мүсірепов Қазақ солдаты
Упрощенная HTML-версия
К полной версии
Содержание
Стр. 189
Стр. 191
Қазақстанның ашық кітапханасы
—
Сен бұл жауынгерді абайлап па ең, Костя? Даусы тіпті болымсыз еді... Өзі ауру ма
деп қалып ем... Гранатасын өзі өліп болған соң, лақтырғандай көрініп кетті! Heмене
жауды жастана құлағанын білген де жоқ... Мен ерлік деп осындай елімді айтар ем!—деді
Петя, менің қасыма келіп Көзіңнен жас шығып кету, жылау емес, әрине. Ішінең қатал
мінезді жауынгерімін ыршып неткен ыстық тамшыға не бола алмай қалды.
Манадан бір жалғанып, бір үзіліп, дамп алмаған үлкен ұра енді жауар бұлттай түгел
торлап, қараңғы түнді кернеп келеді.
—
У-р-р-ра!!!
—
У-р-р-ра!!!
Дыбыссыз әрпіне дейін күркіретіп созуға келетін жалғыз сөз, ендігі бөгесінге қарама,
қалаға кір дегендей әмір етеді. Әрбір жауынгер манадан іркіп келе жатқан жігері,
екпінімен зымырап жөнелді. Бұл біздің үш тәулік күткен сәтті кезеңіміз. Бар солдатта бір-
ақ ой бар. Ол — қатарындағы жауынгерден бір адым болса да озық отыру. Ерсілі-қарсылы
соққан «ура!» толқыны аяғыңа күш түсірер емес, өзі көтеріп әкеле жатыр. Сонымен бірге,
сен өзім дегенді ұмытып, алға ұмтылған көп қолды бір-ақ адамдай, тұтас сезінесің. Үдете
соққан «ура!» теңіз толқынындай лықсып, қаланың үстін басып бара жатқандай, жоғары
шығып алған.
Біз теңізшілер клубының маңайына жеткенде, от ішін» де шайтандай секіріп, зытып бара
жатқан жау әскерлерін көрдік. Солдат бойындағы қаруына дейін тастай қашса, оның ар
жағында дәл бүгінгі жеңілістен гөрі де ауырырақ бір сүргін жатады.
Өрт сәулесінде үйдей көрінген матрос, екі бүктетіліп, шойнаңдап барып қашқан жаудың
арт жағынан екі рет граната лақтырды. Содан кейін, бізге қарай ақсаңдап басып бір-екі
аттады да, тұрып қалды, Енді денесі екі жағына кезек толқып кетіп, әрең-әрең құлап
кетпей тұр. Басын байлап алған ақ шүберектен қаны сорғалап, сол жақ бетін түгел жуып
кетіпті. Автомат ұстаған оң қолын менімен құшақтасқысы келген түрде оңтайлай берді.
Өрт сәулесіне жарқырай шағылысып, жалғыз оң кезі ғана көрінеді. Құшақтаса кетуге мен
де құшағымды аштым. Матрос бар денесімен лоқсып қап, кеудеме келіп тірелді де,
ұйықтап кеткендей, қимылсыз тұрып қалды. Мен құшақтай алып:
—
Тірімісіңдер, бауырлар...—дедім. Ол маған:
—
Қолыңды тартшы, достым... Арқамда сау жер жоқ,— деді. Арқасы да ышқынып,
майысып кетті. Қолымды тез тартып алып ем, алақаныма қан жұққан екен.
Әшейінде қатты қалжыңдасатын жаяу әскерлер мен матростар қазір жаппай құшақтасып
жатыр:
—
Құтқардыңдар, достар!..
—
Шыдап та бақтыңдар, ерлер! — деседі. Ыршып кеткен көз жастары да жалт-жұлт
етеді. Ұзақ құшақтасуға да уақыт жоқ.
—
Алға! Алға! — деген Мирошниктің даусы танылады.
—
Бері қарай! Бері қарай!—деген Ревякиннің даусы алдыңғы жақтан шығады.
—
Петя, Самед, Володя, Костя! — десіп, әр бөлімнің жауынгерлері әрі түгендесіп, әрі
қайта табысып барады.
