жұп.Еркебұлан Қайназар(Астана) мен Мұхтар Ниязовтың(Қызылорда) айтысы

Еркебұлан Қайназар:

-Бісміллә,тілім барда Тәңір берген,

Додаға түскенімде даму көрмем.

Ассалаумағалейкум,өр Алматым,

Азаттықтың жолында барын берген.

Он ғасыр бұрын өткен бабалардың

«Мың жаса»-деген сөзін қабыл көрген.

Бұл қала-қазақ үшін қара шаңырақ

Бесігінен патша да,ғалым да өңген.

ҚазГУ-дың қазанынан қалқып алып,

Қаймақтардың бәріне тәлім берген.

Бармысың,Алматылық ағайындар,

Қазақтың Қонаевтай шалын көрген.

Қақаған Желтоқсанның ызғарында

Жастардың жүрегінен жалын көрген.

Тау басына бармай-ақ терлеп-тепшіп,

Ауласынан апорттың дәмін көрген.

Бір күнде жеті адамға көше беріп,

Бір-ақ айда алты айдың қарын көрген.

Менің экс-астанам,есенбісің,

Ең алғаш Азаттықтың таңын көрген.

Есігін ашпай жатып құлап жатқан

ЭКСПО-дан басқанын бәрін көрген.

 

-Домбырам болмаса да қолаақмаңдай,

Жігіттің біреуі едім мен ақ таңдай.

Ағайын,ұлы тойың құтты болсын,

Жиырма бес жыл Азаттық таңы атқандай.

«Бар қазақ басқа тойды тойламасаң,

Тойлама,мұны тойла»-деп от(ыр)қандай.

Әйтпесе,ең бірінші Азаттыққа

Желтоқсан оқиғасы жол ашқандай.

Оның да отыз жылы құтты болсын,

Айтайын тілегімді боратқандай.

Ар жағы Ұлт-азаттық көтеріліс

Жүз жылдығы жұмулы баратқандай.

Өзім-ақ банкет жасап берер едім,

Қалтамда қаражат жоқ қомақты ондай.

Мұқағали атамыз екеумізді

Тәңірім жарытпай-ақ жаратқандай.

Аталмаған тойыңа а(лы)п ке(лі)п тұрмын,

Жасалмаған сыйымды таратқандай.

Телміріп бір ай күткен пенсиясын

Төрт тойға бөліп берген жомарт шалдай.

 

-Дұға қылса,«Алланың күші»-дейтін,

Күнә болса,«Шайтанның ісі»-дейтін.

Не қылса да,өзіне шаң жуытпас

Бүгінгінің жастары пысық дейтін.

Ассалаумағалейкум,экс-чемпион,

Талайларды шошытқан сұсы дейтін.

Төрт жыл бұрын алғаны түске айналып,

Жылда келіп үмітін үкілейтін.

Сахараның жазында күймей-тұғын,

Сарыарқаның қысында үсімейтін.

Бармысың,ақындардың кең тарыбы,

Жақ жүнімен жасырған кісі кейпін.

Өлеңді адам құсап айтып болып,

Артынан жылқы құсап кісінейтін.

 

-Шығарып жарты сағат жалпы есіңді,

Қозғайын бер жағың мен ар шетіңді.

Астанаға көшкенің құтты болсын,

Болашаққа жасаған қам секілді.

Өзің де домаланған жігіт едің,

Көлеміне өлеңің пар секілді.

Елорданың төсіне жайғасыпсың,

ЭКСПО-ға орнатқан шар секілді.

Жаз бойы басыңды ұстап ауырып е(ді)ң,

Жамалмаған тесігің бар секілді.

Шыны жүйкең шытынап кетер ме екен?

Жайлап басып көрейін әр шетіңді.

Көтере алмай қа(лы)п жүрме қалжынымды,

Қабырғаңды қиратқан қар секілді.

Пенсионный фондтың бәрін саған берген,

Қайран,менің қазағым нар секілді.

Қанша қаржы бөлсе де жарымадың,

Әркім бір тістеп кеткен нан секілді.

Болашаққа энергия бермек түгіл,

Сығырайып барасың шам секілді.

Не де болса,біз саған сеніп тұрмыз,

Жарлыға Құдай өзі жар секілді.

Екі мың он жетіге аман жетсең,

Әлемге көрсетеміз әлпетіңді.

Қонақтар келген кезде қирап түсіп,

Тағы да қойып жүрме концертіңді.

Қазақты күллі әлемге күлкі қылмай,

Мойныңа киіп отыр корсетіңді!

 

-Қалжыны құрдастардың көп екен ғой,

Айтылған сөз-атылған оқ екен ғой.

«Корсетіңді киіп ал»-деп қоямын,

Сен байғұста мойын да жоқ екен ғой.

 

Мұхтар Ниязов:

-Ерекше сөз айтқандай елге тылсым,

Еркебұлан,жайнады-ау келбетің шын.

Бауырым-ау,таяқ жеп қалып жүрме,

Өзің де таяқ тастам жерде тұрсын.

«ЭКСПО-ға қойылған шардайсын»-деп,

Теңеуді таба салдын демде құрсын.

Басына әркім шығып,қолын қойған,

Бәйтеректей сорайып сен де отырсын.

Сен бе едің сері көңіл,асау батыр,

Шаң жұқтырмай жүруші едің шашаң да кіл.

Мойным мен басым тым жақын болса,

Осы айтып тұрғанын рас-ау,батыр.

Мойным жоқ болса,ол-саясат қой,

Бізде қазір бітпейтін не шаруа тұр?!

«Мойнымда қарыз бо(лы)п кетпесін»-деп,

Әдейі мойынсыз қы(лы)п жасап жатыр.

 

-Бұл-сенің қалжының ба ойынға тән,

Қалжын болса,мен оны қоюлатам(ын).

«Әйтеуір,жазға дейін шыдап берсең,

Жасап берем(ін)»-деп отыр-«тойымды»атам.

Ереке,уайымдама,не де болса,

Егерде жүріп тұрса бойымда қан.

Жоқ мойынның өзімен алты айдан соң,

Жер жүзінің жартысын мойындатам(ын).

 

-Келгесін Алматыдай төрге дара,

Өлеңім ұмтылады өрге ғана.

Себебі,бұл қазақтың бар байлығы

Емес қой доллар менен теңге ғана.

Байлық пен сұлулықты көргін келсе,

Жетісу,Алатаудай жерге қара.

Басын қыс,баурайын күз,етегін жаз,

Мезгілдің қолы жетпейд(і) жең-жағаңа.

Кешегі Желтоқсанды есіме алсам,

Кеудемдегі қосылар шерге нала.

Қанаты күйсе-дағы қасқалдақтар,

Қасқайып империяны жеңген қала.

Ерліктің етегінен ұстап тұрып,

Еркіндік тәй-тәй басқан сенде ғана.

Ассалаумағалейкум,алып шаһар,

Білмеймін,жете алам ба мен бағаңа?!

Ең көне шаһарлардың бірі-осы

Ең жас әкім басшы бо(лы)п келген ана.

Байбек ағам арттырсын байлығыңды,

Шырылдаған қызғыш құс көлге пана.

Қазақтың Алматысын асқақтатсын,

Қара шаңырақта отырған кенже бала.

 

-Бірдеңе қатырар деп енді екеуі

Ерекше елегзіп тұр ел де тегі.

Ендеше,ағайындар,екі балаң

Егілтіп ағылтады,сенделтеді.

Маңдайын әжім басқан ман даланың

Белгілі көкірегі шерлі екені.

Азаттыққа жеткенше апалардың

Қайғырып көз жасына толды етегі.

Аштық пен қастық көрген аталарым

Үмітпенен кетіп ед(і) көрге тегі.

Қаншама шаһит пенен қыршындар бар,

Бейнелерін бейіті белгі етеді.

Солардың айтар сөзін айтар болсам

Салмақты сезінейін мен де тегі.

Ал,ендеше,келгесін Алматыға

Ағылайын Алматыдай жерде тегі.

Арманда кеткендердің сөзін айтып

Армансыз бір көсілсем нем кетеді?!

 

-Жыры бар жаңа сауған тәтті уыздай,

Түрі бар түнергенде қатты мұздай.

Қарағым,осылайша күліп отыр,

Осынау мамыражай шақты бұзбай.

Қараторы ақкөңіл жігітсің ғой,

Қара майы қалқыған ақ қымыздай.

Байқамай жолдан шығып кетіп жүр ме

Шопыры қалғып кеткен автобустай.

Миыма келіп салғандай мыжып қолды,

Бұл құрдасым жүйкемді үзіп болды.

«Жылқыдан аумайтұғын құрдасым»-деп

Сиырдай бүйірімнен сүзіп келді.

Ар жағынан сөйлейтін жігіт едің

Асылынан алатын сүзіп көлді.

Кісі кейіпім ұнамай мына саған,

«Кісінейсін»-дегенін қызық болды.

Тұяғы ілікпейтін шоқыларға,

Ойымда оты барда.

Кешегі Тайбурыл мен Байшұбардың

Тарихын мына бала оқыған ба?

Кісіге «кісінейд(і)»-деп кінә іздеп,

Айғырдай,ай,құрдасым,оқырам ба?

Қазақ деген халық қой жылқы жанды

Кісінеймін жылқыдан өтіп,онда.

Ереке,айналайын,өзің айтшы,

Орта жолдан бұрылсам опынам ба?

Еркек құсап қатырып өлең айтып,

Есек құсап ақырып отырам ба?

 

-Сен маған емес едің аса дұшпан,

Бауырымсын бауырыма баса қысқан.

Соқтығысып отырсың ғой соғым жемей

Өзіңді алып шыққан-ау қаш арыстан.

Найза қылып көтеріп отырғанмен,

Байқайм(ын) бұл найзаның да шаша қысқан.

Өткеннің өнегесі осы емес пе

Жас балдар үлгі алса жас абыздан.

Ақырып орынынан түрегелер

Түркістанда нағыз ер Бекарыс хас арыстан.

Өзің де «арыстанмын»-деп жүрсің ғой,

Байқаймын мынауыңыз нашар ұстам.

Ал,кәнеки,бауырым,сөз берейін,

Айна алдында тұлғасын жасағыш пан.

Түрінен тышқақ лақ қорықпайтын

Азуын құрт жеп қойған аш арыстан.

 

Еркебұлан Қайназар:

-Құлағын қарсыласым бұрып тұрса,

Берейін жауабыңды білікті ұлша.

«Ашыққан арыстан»-деп мазақ қылып,

Қайтейін қасыма ке(лі)п күліп тұрса.

«Арыстан»-демей мені кім дейд(і) енді,

Айтыс сайын әмірім жүріп тұрса.

Бұл менің бекзадалық болмысым ғой,

Шапанымды сүйегім іліп тұрса.

Жемтігін жалмап жемей,талғап жейтін,

Бойымда тектілігім тұнып тұрса.

Анау-мынау аңдарды жемеуші едім,

Қарыным қанша жерден ұлып тұрса.

Аңыратып мынаны қалай жейсін,

Аузынан тышқақ лақ шығып тұрса.

Бұның да басын сұқпайтын жері жоқ қой,

Тісімнің құрттағанын біліп тұрса.

Бір-ақ шайнап тастайын жемесем де,

Өзі келіп аузыма кіріп тұрса.

 

-Саудаға түскен кезде пұлды ұстайсын,

Тәубаға түскен кезде дінді ұстайсын.

Еңкейсе аузынан ақыл аққан,

Біздерге бәтуа айтқан білгіш байсын.

Тоқпақтасан алтын бо(лы)п кететіндей,

Қу ағашты құлаштап ұрғыштайсын.

Бекарыс екеумізді «арыстан»-деп,

Сөзіңді әр жаққа бір бұрғыштайсын.

Азуына қанша рет жем болсаң да,

Дірілдейтін жеріңді бір қыспайсын.

Айдалада отырып айбат қылып,

Жақындап ке(лі)п жалынымнан бір құшпайсын.

Ар жағыңда не барын Құдай білсін,

Сен әлі ашылмаған қылмыстайсын.

Бірақ та,сенің жайың түсінікті,

Намысыңды қорғаған қызғыштайсын.

Ең бірінші алтыннан домбыра алған

Ақындардың ішінде тұңғыш байсын.

Екі талай басыңа күн туғанда

Арыстанды ұстамай кімді ұстайсын?!

 

-Шейх Мұхтар ибн Нияз әл-Ақмешіт,

Ақидаң Аһли-сүннә сауап десіп.

Жайнамазда жолыққан жігіттер е(ді)к,

Бір тәулікте бес рет «қамат» десіп.

Кері қарай жүретін болдын қазір

Асығыс мәселеңді ағат шешіп.

Жаз бойы Астанаға келмеп едің

«Туған ер туған жерде қалад(ы)» -десіп.

Арқар ауған аязда ауысыпсың,

Ақмешіттен Арқаға қар а(лы)п көшіп.

Аяқ асты аязға ұрынған соң,

Жүрмісің жыртықпенен жамап тесік?

Отқа жағып жылынған секілдісің,

Шалбарыңның балағын шолақ кесіп.

Аузыңды үсік шалып кетпесін деп,

Шығыпты-ау сақалың да заматта өсіп.

Ханафи екеніңді білмейтіндер,

Шатасатын болды ғой сәләф десіп.

Бұл сақал болмаса да жігітке айып,

Талайлар жүр ісінен шығып тайып.

Қазір ел сақалдыдан шошып жүр ғой,

Десек те көңіліңізді суытпайық.

Қарсыластың келбетін көрген сайын

Кеудемде бара жатыр күдік байып.

Кеше ғана қаланы қан қақсатқан

Қылмыскердің суретін сұрыптайық.

Әй,бала,бері қарашы,қатты ұқсайсың,

Коллективің емес пе Күлікбаев?

Мынаны бұл айтысқа қалай қосқан

Тізімді қарап жүріп Қырықбаев?

Атыстың маңайында жүргендерді

Айтыстың маңайына жуытпайық.

Шыққан соң жақсылап тексерейік,

Кетпесін бір таксиге мініп тайып.

Мұхамеджан аға,балл берер кезде

Дәстүрлі дінімізді ұлықтайық.

Қазақия елінің ұстанымы

Ханафи екендігін ұмытпайық.

 

Мұхтар Ниязов:

-Еркебұлан,сөз айтсаң алты қатар,

Ішінде мен бо(лы)п шығам бар күнәһар.

Ақылыңнан айналдым ақ құрдасым

Ахабаның суындай сарқыратар.

«Досыңның сырын ашпа ешкімге»-деп,

Қазақтың айтпаушы ме ед(і) халқы мақал?!

Қасіретті күлкі қылып не қыласың,

Әзіл деген оқ емес әркім атар.

Орынсыз сөз орынсыз жамау сынды

Жыртығыңды жасырмай жарқыратар.

 

-Арыстан,алжыдың-ау тағы ұмтылып,

Қалғандай тамағына тағам тұрып.

Тұрқың да өзі күлкі шақырады

Тұлыптай қылып тұрғызған сабан қылып.

Тұңғышбайлар шашылып жатқандай-ақ,

Арыстандай қарайсың маған күліп.

«Өзімді өшіреді»-деп ойлап пе е(ді)м,

Өзіңді өсіргенде адам қылып.

Тәуелділік түрмеге сыйладыңдар

Тәуелсіздік күніне подарка қылып.

Ендеше,ашуыма тие берме

Тұрады маған да ертең заман күліп.

Содан сол жерге сені отырғызып,

Аузыңа салып кетем жаман құлып.

 

-Жырларым араласа баяласты,

Еркебұлан ешкімді аямасты.

Өзіміз де көп мақтап құрттық-ау деймін,

Тура жолдан аяғын тая басты.

«Күліктей кісінейді»-деп отыр е(ді)к,

«Күлікбаев»-деді ғой аяқ-асты.

Фәнидегі айтқан сөз бақиға сын,

Өткеннің қозғай берме оқиғасын.

Көңіліңнен тікелей эфир жасап,

Көзіңнің көрсеттің-ау ахимасын.

Біреудің өміріне кірер болсаң

Больницаның киіп кір бакиласын.

Аяғын жеткен жерді жаулайтындай

Қарағым,қайдан шыққан Аттиласын.

Сегіз көзің тұрған көзің жетпей,

Біреудің тексересін ахиласын.

Бәріміздің ханафи мәсһабымыз

Оған бола басыңыз қақимасын.

Біреудің тексергенше ахиласын,

Басыңның қаратып сақинасын.

 

-«Терросиссің»-дедің бе мына маған,

Мына маған ондай сөз ұнамаған.

Тірі жанға тырнағымды батырмаймын,

Қоян сойсам қорсылдап жылап алам.

«Исламның түбірі сәләм»-деген,

Тыныштық қой Алладан сұрап алған.

Пайғамбар соғысып жүрген кезде

Сондағы,өлтіргені бір-ақ адам.

Күлікбайдың артында «Бүлікбай» бар,

Біздерге саясатын сыналаған.

Тақырдан,тырнақтан кірін іздеп

Сонда не деп отыр мынау адам?

Бас-көз жоқ бас салдың ғой,

Басыңмен құлап пе едің мұнарадан.

Алматы жұрт білетін Жерұйық бір,

Жерұйықта ендеше желейік бір.

Сол радикал жандардың кесірінен

Не болғаның ал,халқым көрейік бір.

«Шаш ал»-десе,бас алған көкелерім,

Танауға таяқ бойлап делейіп тұр.

Барлық жерде жабылды намаз ғана,

Көрінгенге көздерің мөлейіп тұр.

Есесіне шылым мен темекіге

Бөлме бар, соған енді келейік бір.

Қай жерге бас сұқсан да қазақ қызы

Шылым тартып сирағы серейіп тұр.

Азғындыққа арнайы бөлмені ашып,

Тазалыққа танытқан не кейіп бұл?!

Шариғаттың шеңбері тарылғанда,

Шайтанның керегесі кеңейіп тұр.

Намазға тұрғандардан,сондықтан да

Нашаға отырғандар көбейіп тұр.

 

-Ары қарай суытпайық қысқан қолды,

Сабырға шақырайын ұстамды елді.

Дініңді емес,Ереке,білімді айтшы,

Соны айтып тіл қажалып қысқан қолды.

Жағалай реформа ғой таусылмайтын,

Осылар осыған неге құштар болды?!

Білім министрлігіне біздің балдар

Экспримент жасайтын тышқан болды.

Балаларды«болашағым»-деуші ед(і) олар,

Болашаққа неліктен дұшпан болды?!

Әлі де экспримент етер әлі,

Етер болса,барлығы бекер бәрі.

Аз халықты отыр ғой алдап-сулап,

«Осылай оқытад(ы)»-деп«шетелде әне».

Әріпті әліппемен танымасаң,

Ғылымның сезіне ме шекер дәмі?!

«Сауат ашу» дегені пайда болды,

Сауат ашпағандар да жетер әлі.

«Әліппені нолевойдан бастаймыз»-деп,

Айтылған уәжінің бетер бәрі.

Меніңше,сол ағайын,әліппе емес,

Нөлден бастау керек-ау реформаны.

 

-Көп алтынды айтпаса да көнем де ақыл,

Өзіңе айтайыншы өлең батыл.

Олимпиададан алтын алып келгендерді

Бір-ақ күнде қыламыз ерен батыр.

Ал,білім олимпиадасынан келгендерді

Күтіп алып,ағайын,кім елеп жатыр?!

Оларды қызықтырып,таныстырып,

Қолтығынан қай адам демеп жатыр?

Жеме-жемде күні ертең солар еді

Айдынға шығаратын кемеңді ақыр.

Елорданың белгілі ұстазысын,

Ереке,бұған тілмен терең батыр.

Үлкен үйге жүресін кіріп-шығып,

Барлығын сұрайықшы сеннен батыл.

Минустурлік келді ғой кеңірдекке

Министрлік бұл жайлы не деп жатыр?

 

Еркебұлан Қайназар:

-«Аузыңа саламын»-деп «жаман құлып»,

Бәрібір бұйырмайды саған кілт.

«Өзіңді адам қылған мен едім»-деп,

Қарайсың миығыңнан маған күліп.

Адам қылған сен емес,Құдай мені,

Япыр-ай,бұл не деген қараң қылық.

Жаратқанға өзіңді серік қылып,

Жамағатқа танытпа жаман қылық.

Бұл Мұхтар«үй»-деп отыр,«бүй»-деп отыр,

Тілімен біздерді де түйреп отыр.

«Министрлік»-дейсің бе-«не деп жатыр?»

Олар қазір бас мүжіп,ми жеп отыр.

Кіріп-шығып жүргенде естіп қалдым,

Олар да«үй»-деп отыр,«бүй»-деп отыр,

«Жиырма бес жыл болды ғой жетеді енді

Ана тілді кішкене тый»-деп отыр.

Елорданың төрінде отырып а(лы)п,

Еуропаның пұшпағын илеп отыр.

«Тышқандай тәжірибе жасау үшін

Балалардың өмірін қи»-деп отыр.

«Әліппені түбімен алып тастап,

Сауат ашу сабағын сүй»-деп отыр.

Бұдан менің жалғыз-ақ түсінгенім,

Арыстардың арманы күйреп отыр.

«Ахметтің Әліппе дейтін ұлы

Ақыреттің кебінін ки»-отыр.

 

-Байтақ жер,балдырлы су,орман,алап,

Аз қазаққа несібе-ол ғаламат.

Ақтүгелдей болсақ та,азат жүрміз,

Күдік тұрған кеудеге сол қанағат.

Бабалар бірлігінің арқасында

Ұлан байтақ жер бізге болды аманат.

Ал,қазіргі ағалар алауыз бо(лы)п,

Өз қамдарын күйттеп жүр жорғалап а(лы)п.

Бір ағам жер туралы үндеу айтса,

Бір ағам үндемейді жерге қарап.

Шатақшыл бір ағамыз мінбеде жүр,

Атақты бір ағамды торға қамап.

Жазушы бір ағамыз алыста жүр,

Бір ақын ағамыз қорғабалап.

Біреу жүр Саудиялық саясатпен,

Біреу жүр Мысыр жақтан молда қарап.

Біреу жүр Астанаға ат берсек деп,

Тумысынан төре мен төр жағалап.

Керісінше бір ағам кері кетіп жүр,

Советтің саясатын зор бағалап.

Біз сонда қай ағадан үлгі аламыз,

Елу жылға жетердей ел жаңалап?

Ағалар,айналайын,есіңді жи,

Тарта бермей оң менен солға қарап.

Арбаның алдындағы қос дөңғелек

Қайда барса артқысы сонда барад(ы).

Ал,енді,қос дөңгелек екі айырылса,

Арттағы дөңгелектер жолда қалад(ы).

 

-Өлеңді мен айтпаймын ермек үшін,

Ауызбен темір-терсек термеу үшін.

Абайдай сөз бастасам құлақ салар,

Қазағым,Зере әжедей зерделісін.

Төбе шашым тік тұрып кетер кейде,

Төрелердің көргенде төрдегісін.

Бір түстік ас ішетін адамдар бар,

Ауылдағы бір айлық теңгең үшін.

Айлығы шайлығына жетпейтіндер

Кредиттің киіп жүр кең кебісін.

Қарызы бастан асқан,қайран қазақ,

Сен осы егеменді елдемісің?!

Мемлекетім миллиардтап қарыз болса,

Өзіңнің қайдан жетсін өрге күшің?!

Бірақ та,байлық деген қолдың кірі,

Арымыз таза болса,сол жеңісім.

Есесіне бізге де қарыз ел көп,

Ақыретте сұраса тергеп үшін.

Ең әуелі Ресей қарыз бізге

Омбы мен Орынбордай жерлер үшін.

Үш жүзге бөліп тастап бір қазақты

Үш жүз жыл қызығымды көргені үшін.

Аштық пен репрессияны қолдан жасап,

Қазақтың тең жартысын көмгені үшін.

Онан соң Германия қарыз бізге

Тыныш жатқан жеріме төнгені үшін.

Момын елді Мәскеу үшін шайқастырып,

Миллиондаған қазағым өлгені үшін.

Түстіктегі көршім де қарыз бізге

Төле би бабам жүрген төрлер үшін.

Алтайдың ар жағы да қарыз бізге

Қажымұрат,Оспандай ерлер үшін.

«Ол аз»-десең,КСРО құрамында

Не көмек көрсетпедік елдер үшін?!

Сондағы он бес ел де қарыз бізге

Желтоқсанда жан қиған еңбек үшін.

Азапты империяны күл талқан қып,

Бәріне Азаттық а(лы)п бергені үшін

 

-Таусылмас тере берсем терісімді,

Жырлайын мен осылай жеңісімді.

Азаттықтың ең үлкен жеңісі бұл

Қазақтай ел үшін де,жер үшін де.

Ең бірінші жеңісім-шекарам бұл

Тарылтпай ұстап тұрған өрісімді.

Әлімхан Ермековтер заманында

Тындырып кеткен екен көп ісімді.

Каспийдің оң жағы мен Қара Ертістің

Сол жағын бастағанда бөлісуді.

Сол Ермеков Ленинді уәжбен жығып,

Көсемнің көксегенің жел ұшырды.

Одан кейін Жұмабек Тәшеновтер

Тоқтатпаған кері жақпен керісуді.

«Бір қарыс жерге тисең соттатам»-деп,

Хрущевтің қалпағын кері ұшырды.

Егемендік алғанда Елбасы да

Ең әуелі қолға алған сол ісімді.

«Шекараңды бекітіп алайық»-деп,

Көршілерге құрметпен қол ұсынды.

Осының арқасында қазақ елі

Тарылтпай келе жатыр өрісімді.

Ғаламшардың картасы құжат болса,

Жасасқан Халықаралық келісімді.

Қазақстан ортада көгеріп тұр,

Екі бірдей құрлықтың төрі сынды.

«Тұқымымның меншігі осы жер»-деп,

Түркінің басып кеткен мөрі сынды.

 

-Досымның біреуі едің сырға берік,

Сондықтан,әр жағдайдан жырлап едік.

Артық ауыз сөзімді кешірерсің

Құрдас бо(лы)п бір заманда туған едік.

Сырттан келіп ешкім ақыл айтпаса да,

Біз қазақтар ежелден-ақ діндар едік.

Өйткені,Әлімсақтан кәлима айтқан

Бәріміз бір Алланың құлдары едік.

Біреулер жүргенімен жерге бөліп,

Біреулер жүргенменен руға бөліп.

Тамыры балталаса бөлінбейтін

Бәріміз бір атаның ұлдары едік.

Көксегенім тек қана бірлік менің,

Шығайық татулықтай шыңға келіп.

Тәкаппарлық шайтанның бір сипаты

Мұны да үлкендерден тыңдап едік.

Сондықтан,осыменен мен тоқтадым,

Қайтейін көңіліңді мұңға бөліп.

Аман-есен жүре бер,ақ құрдасым,

Ой үстінде ойнақтап құлжа болып.

ЭКСПО болмаса да,домбырасы

Экспонант болатын тұлға болып.

Ағайын,осыменен сен де аман бол,

Ғазиз басың дауда емес,дуда болып.

Бір күнде жеті адмаға көше берген,

Отырмыз әкіміңе ырза болып.

Осындай азаматтар аман болса,

Шаттықты бөлісерміз жылда келіп.

Мәңгілік Қазақстан жасай берсін,

Алматының ізімен мыңға келіп.

 

Мұхтар Ниязов:

-Сыртынан-ақ таниды қазақ атты,

Айырып жабысынан қазанатты.

«Жеті көше бердің»-деп осы жерде,

Сөзін айттың-ау,Ереке,таза нақты.

Көше болып көсіліп Мирзояндар

Қаншама рет ұялап мазаны а(лы)пты.

Кезекті рет жанашыр ағаларым

Есімін тартып алып жазалапты.

Орнына Әзірбайжан Ербол дайын

Орнықтырып қойыпты ғажап атты.

Ашық күнде ақ найза шошаңдатпай,

Осылай жасау керек ғазауатты.

Аспанның қарын емес ағаларым

Аспан көздің біразын тазалапты.

Осы үшін құрметтесек болады ғой

Бауыржандай ұлт жанды азаматты.

 

-Қазаққа кім дұшпан болса әрихта,

Ең бірінші тегімізді таниық та.

Елбасымыз ерекшелеп айтқандай,

Біз ұялар ештеңе жоқ тарихта.

Қазақ деген қабырғалы текті елміз,

Талай қайғы,талай азап шеккенбіз.

Білесің бе,ей,ағайын,бұл жолға

Қандай қиын белестермен жеткенбіз.

Аңырақай қуғынымен жеткенбіз,

Арғымақтың сулығымен жеткенбіз.

Айналасын алдап соққан соңында

Абылайдың қулығымен жеткенбіз.

Бабалардың нақылымен жеткенбіз,

Баһадүрдің батылымен жеткенбіз.

Бұқараға басу айтып отырған

Бұқарлардың ақылымен жеткенбіз.

Құс арланның жиегімен жеткенбіз,

Домбыраның тиегімен жеткенбіз.

Айдалада ақ сөңке боп шашылған

Аталардың сүйегімен жеткенбіз.

Сабырыңның салмағыңмен жеткенбіз,

Ақылыңның ардағымен жеткенбіз.

Атылса да аты қалған артында

Арыстардың арманымен жеткенбіз.

Хан Кененің басыменен жеткенбіз,

Аналардың жасыменен жеткенбіз.

Желтоқсанда жендет сүйреп үзілген

Сәбираның шашыменен жеткенбіз.

Кең қазақтың кеңдігімен жеткенбіз,

Өрлігімен,ерлігімен жеткенбіз.

Алты әлемге Алты Алашты танытқан

Елбасының еңбегімен жеткенбіз.

Жеткен кезде дәл осындай таң ғажап,

Артта қалды бар қиындық,бар азап.

Жұмыр жерде жұтылмайды ешқашан,

Жұдырықтай бірге болса бар қазақ.

Шүкір,тәубе бұл күніме қанағат,

Бетін әрі қылсын соғыс,алапат.

Кесілген бас,төккен жастың өтеуі

Тәуелсіздік бәрімізге аманат.

Кесілген бас,төккен жастың өтеуі

Тәуелсіздік бәрімізге аманат.

 

-Сахнада құшатар бо(лы)п пышақтауға,

Мастерміз ғой домбырамен кісі атқанға.

Қырылып отырғанмен,күні ертең

Кетеміз мініп-мініп ұшақтарға.

Біздерге,Еркебұлан,ірілік жарасады

Онсыз да өмір талайларды ұсақтауда.

Басын бассаң аяғы шортаң етер,

Бес күн дәурен келмейді үш аттауға.

Ендеше,төс қағысып тарқасайық,

Бойымызда нақыл мен нысап барда.

Біз бөлісе алмайтын ештеңе жоқ,

Бой алдыртып не істейміз ұсақтауға.

Баянсыз бұл дүние жете ме екен,

Бауырымды бір рет құшақтауға.