p. r. d = λ /3600 * r.d
Znak zależy od tego czy jesteśmy na wschód czy na zachód od Greenich.
λ = E à p. r. d „–„ λ = W à p. r. d „ +”
Retardacja dobowa – nazywamy różnicę czasu między momentami wystąpienia dwóch tych samych zjawisk w odniesieniu do Księżyca dla danej pozycji obserwatora.
1). Jeżeli λ = E to:
Merr. Pass (dzisiaj) – Merr. Pass (wczoraj) = r. d
2). Jeżeli λ = W to:
Merr. Pass (jutro) – Merr. Pass (dzisiaj) = r. d
OBLICZANIE MOMENTÓW WSCHODU I ZACHODU:
Słońce:
SUNRISE (sunset) + p∆φ – λ = GMT + Z = ZT
Księżyc:
MOONRISE (moonset) + p∆φ + p. r. d (+/-) – λ = GMT + Z = ZT
POPRAWKA SZCZEGÓŁOWA:
Gwiazdy i planety:
h + (s+i) = h +kc (-) = h + ςc (-) = hs
Słońce i Księżyc:
h + (s+i) = h +kc (-) = h + ςc (-) = h +SD = h’ + П = hs
kc – obniżenie widnokręgu całkowite
ςc – refrakcja astronomiczna całkowita
Obniżenie widnokręgu średniego zależy od wysokości obserwatora (a).
kc = kśr + p∆t
p∆t = 0,33 * ∆t
∆t = tp – tw è („+” jak tp > tw) a („–„ jak tp < tw)
kśr – wartość obniżenia widnokręgu dla temp. H2O = temp. O2 w zależności od wysokości ocznej obserwatora.
ςc = ςśr + ptp + pβ
ςśr – wartość refrakcji dla wysokości C.N
ptp – poprawka na temperaturę powietrza
pβ – poprawka na ciśnienie 1013 hPa (760 mm Hg)
Paralaksa Słońca:
ho ≤ 500 è Пo = +0,1’
ho > 500 è Пo = 0’
Paralaksa Księżyca:
ПK = HP * cos hK
PARALAKSA – kąt pod jakim byłby widoczny z danego ciała ziemski promień R danego obserwatora
POPRAWKA OGÓLNA:
Możemy ją stosować gdy:
hC.N > 300 i tp = tw op = kśr + ςśr ops, k = kśr + ςśr SDśr + Пśr
Słońce i gwiazdy:
h + (s+i) = h +DIP = Happ + op + dpt.p = hs
Planety:
h + (s+i) = h +DIP = Happ + op + dpt.p + dp = hs
Księżyc:
Dolna krawędź:
h + (s+i) = h +DIP = Happ + op + dpt.p + dp1 = hs
Górna krawędź:
h + (s+i) = h +DIP = Happ + op + dpt.p + dp1 = h’ – 30’ = hs
DIP – średnie obniżenie widnokręgu (wartość poprawki)
happ – wysokośc pozorna à sumaryczny błąd sekstantu i poprawki średniego obniżenia widnokręgu
op – ogólna poprawka
dpt.p – poprawka na refrakcję (poprawka na temperaturę)
dp1 – poprawka względem HP
Węzeł wstępujący – punkt, w którym orbita Księżyca przecina ekliptykę przechodząc z półkuli południowej na północną
Węzeł zstępujący – punkt, w którym orbita Księżyca przecina ekliptykę przechodząc z półkuli północnej na południową
Fazy Księżyca – położenia jakie ciało to zajmuje w odniesieniu do Ziemi i Słońca, oraz towarzyszące temu różne kształty dla obserwatora znajdującego się na Ziemi
Wiek księżycowy – liczba dni jaka upłynęła od ostatniego nowiu do danej chwili
Astronomiczne koło pozycyjne – AKP – miejsce geometryczne punktów, z których pomiar wysokości danego ciała nieb. dla danego momentu obserwacji jest wielkością stałą
Astronomiczna Linia Pozycyjna – alp – wycinek AKP aproksymowany do prostej
Wysokość biegunowa – łuk południka niebieskiego zawarty pomiędzy widocznym biegunem niebieskim a płaszczyzną horyzontu niebieskiego, jest równa długości kontowej szerokości geograficznej.
Azymut: w systemie pełnym: kąt liczony w płaszczyźnie horyzontu astronomicznego od północnej części południka niebieskiego w kierunku na E od koła wierzchołkowego, przeprowadzonego przez dane C.N. (liczba 3-syfrowa 0-3600)
W systemie połówkowym: kąt liczony w płaszczyźnie horyzontu astronomicznego od widocznej części południka niebieskiego w kierunku na E lub W do koła wierzchołkowego przechodzący przez dane C.N. (0-1800 3-cyfrowa).
W systemie ćwiartkowym: kąt liczony w płaszczyźnie horyzontu astronomicznego od bliższego bieguna niebieskiego w kierunku na E lub W do koła wierzchołkowego C.N. (0-900 2-cyfrowa).
Miesiąc syderyczny (gwiazdowy) – okres pełnego obiegu księżyca wokół ziemi; 27d 07h 43m, okres,po którym znajdzie się ponownie na wspólnym kole godzinnym z obraną gwiazdą.
Miesiąc synodyczny – okres od nowiu do nowiu, okres dzielący kolejne położenia księżyca na wspólnym kole godzinnym ze słońcem; 29d 12h 44m
Miesiąc smoczy – okres odpowiadający dwukrotnemu przejściu Księżyca przez ten sam węzeł
Miesiąc anomalistyczny- okres dzielący kolejne przejścia księżyca przez punkt perigeum, 27,55d
