Герменевтической философияның қалыптасуы. Г. Гадамер философиясы

Word герменевтика оған сәйкес, ежелгі грек мифологиясы даталар Құдайлары Гермес жаршысы Құдайдың түсіндіру және халыққа түсіндіруге міндетті болды қорғасын. Ежелгі философия, филология және герменевтика өнер түсіндім Нақыл, көп мәнді символдар, түсіндіру жұмыстарын түсіндіру ежелгі ақындар, әсіресе Гомер [1].

20 ғасырда. Герменевтика біртіндеп негізгі біріне жасалады бірінші онтологиялық квест ішінде әдістемелік процедуралар, философия, экзистенциализм (Хайдеггер), содан кейін нақты философиялық герменевтика, жылы Гадамер ілімі («Шындық және әдісі», 1960) герменевтика функциясын сатып онтология («деп түсінуге болады отырып, тіл бар», сондай-ақ әлеуметтік қоғамдық философия және түсіну жүзеге асыру, өмір) және «сын нысаны болып табылады идеология «. нәтижесі деп тілді философия саласындағы тұйықталу Нео-позитивтік «Тіл талдау» ортақ герменевтика [2].

Бір философиялық герменевтика неміс философы Ханс-Георг Гадамер болып табылады. Көп қарыздар Дильтея және Хайдеггера жылы Гадамер герменевтика әмбебап мағынасын беріп, философия мәнін түсіну мәселесін қабылдау. философия пәні герменевтики тұрғысынан білім ретінде түсіндіріледі, адамның әлем Адам қарым-қатынас аймағы. Бұл салада күнделікті орын алады мәдени және ғылыми құндылықтарды жасау адам өміріне, [3].

Гадамер әдістері мен тетіктерін ілім ретінде герменевтика емес ескере отырып, ұсынады түсіну, сондай-ақ онтология ретінде болу

теориясы. Теріске жоқ, Гадамер, бірінші герменевтики белгілі бір түсінік тырысып, бір әдістеме ретінде бар синтезделген тіл Хайдеггер және идея (логотипі) Гегель және философия ретінде герменевтика салу Онтология үшін маңызды рөл - іргетасы философиялық тас Quot;.

Қызметі Гадамер ның герменевтика білімнің пән онтологиялық оқу болып табылады. Бұл әдістер мен әдістемелер әзірлеу айырмашылығы сол, біріншіден, білдіреді мысалы, Гадамеру бейім (және бұл болып герменевтики мәтіндерді түсіну қамтуы бір жақты гносеологиялық бағытын еңсеру үшін) сәтсіз аяқталды көзқарас герменевтика сұрақтардың мәселелері, өмірдің мәні - идеялар Гадамер өз мұғалім іргелі онтология әркім - Екіншіден, Гадамер емес жаңғыртуға қабілеті ретінде герменевтика көреді түпнұсқа (авторлық құқық) мәтін, бірақ жалғастыру мүмкіндігі ретінде әрбір жаңа аудармашының жаңа құрылыс, мәтін, нақты тарихы білдіретін, және шын мәнінде, жаңа мәтін.

Уақыт өте келе, Гадамер жиі әдісі ретінде герменевтики түсіндіру қарсы - мәтінді түсіндіру үшін техникалық құрал. Бұл герменевтика Нет бар мағынасы бар ештеңе. Ол сондай-ақ герменевтики түсіну қарсы тану ретінде мәтін түсіну қарсы рухани саланы түсіну әдісі, сезімі, мәтіннің осындай герменевтической түсіндіру болудан бастап Нысанның айналып сөз герменевтического мағынасында мәтін, ғылыми білімнің ұқсас объектілерді зерттеу.

ретінде дұрыс философиялық герменевтики қалыптастыру, бар дау бейнелейтін Бұл герменевтики түсіндіру, жазбаша жұмыс Шындық және әдіс, Гадамер өз идеологиялық негізгі ерекшеліктері баяндалған, онда - бағдарланған философия - герменевтика.

 

28.

Неопозитивизм өзінің қалыптасып даму барысында үш кезеңнен өтеді:

1. XIX ғасырдың 30-40-жылдары маркстік философияның қапталында ескі философиямен "ат құйрығын үзісеміз" деп жариялаған тағы бір ағым пайда болды. Позитивизм, яғни "оң" деген атқа ие болған бұл ағымның негізін қалаушысы француз ойшылы Опост Конт еді.

2. Неопозитивизмнің екінші тарихи түрі — махизм немесе эмпириокритицизм болды. Оның негізін қалаушылары - Эрнст Мах, Рихард Авенариус және олардың ресейлік ізбасарлары.

3. XX ғасырдың 20 жылдарында позитивизмнің үшінші сатысы және жаңа тарихи формасы - неопозитивизм пайда болын қалыптасты. Оның негізін қалаушылары - М.Шлик пен Р.Карнан. Барлық позитивтік бағыттарға тән ортақ тұжырым мынаған келіп саяды: ақиқатты танып-білуге ұмтылатын философияның өмір сүруге ешқандай хақысы жоқ, себебі ақиқатты тек шынайы, "онды" (позитив) нақтылы ғылымдар ғана танып біле алады. Демек, философия дербес ғылым бола алмайды.

Бұл орайда позитивизм өзінің бүкіл даму барысында өзіне ғана төн болған негізгі қайшылықты ескермей келді. Оның өкілдері өмір бойы философияны жоққа шығаруға тырысып баққанда, өздерінің сол философиялық шеңберден асып кете алмағандығын, қайта философияның белгілі бір ағымын дүниеге келтіргенімен ісі болмады. О.Конттың позитивтік философиясы француз ағартушылық философиясымен белгілі бір байланыста болды. ғылымның шексіз мүмкіндігіне күмән келтірмесе де О.Конт ұлы француз ағартушыларының дәйекті материалистік сарынын қабылдаған жоқ. Сонда да оның ғылымдарды жүйелеуі француз энциклопедисттерінің өсиетін жүзеге асырумен барабар әрекет болатын. Конттың пікірінше ғылым ешқандай философияға мұқтаж емес. Ғылыми ойлаудағы философиялық сарқыншақтардан арылу қажет. Осындай сарқыншақтардың бірі — ғылымның құбылыстардың мәні мен шығу себептерді ашуға ұмтылатындығы. ғылым "неге?" деген сұраққа емес "қалай?" деген сұраққа жауап беруі тиіс. Оның құбылыстарды суреттеумен және заңдарды тұжырымдаумен шектелуі қажет. Демек, Конт заңдарды тұжырымдау ісі мен себептілікті зерттеудің арасындағы байланысты жоққа шығарғысы келеді. Соңғысы - "метафизикалық" (философиялық) ойлаудың сарқыншағы.

Позитивизмнің екінші тарихи гүрі - махизм, немесе эмпириокритицизм осы дағдарыстан шығу жолдарын іздестірудің негізінде қалыптасты. Оның өкілдері Конт-Спенсердің жіберіп алған жаңсақтықтарынан арылып, сонымен қатар, ғылым мен философиялық салалардың ара жігін алшақтату сарынын сақтап қалуға тырысты. Позитивизм өзінің махистік сатысында бұрын "тым философиялық мәселелер" деп ат-тонын алып қашатын сұрақтармен айналасы уға мәжбүр болған-ды. Атап айтқанда, олар - танымның табиғаты, объект пен субъекттің арақатынасы, зат пен түпнегіз, шындықтың негізгі элементтері, физикалық дене мен психикалық қасиеттердің өзара байланысы және т.б. мәселелер еді. Позитивизм өзінің махистік даму сатысында бұрынғы қол жеткен табыстарынан да бас тартты. Мысалы, ғылымды философиядан арашалауға үндей отырып, позитивизмнің бұрынғы өкілдері ғылыми зерттеулерді тұжырымдап, жалпы қорытындылар жасан отырушы еді.

Позитивизмнің үшінші тарихи түрі "неопозитивизм" деген атқа ие болғанмен оған қосымша "ғылымдар философиясы", "логикалық сараптау философиясы" сияқты айдарлар тағылған болатын. Бұл атаулардың мағынасы кейбір елеусіз ерекшеліктерін есепке алмасақ, негізінде үндесіп жататын. Неопозитивизм аталмыш философиялық ағымның жаңа түрі ретінде XX ғасырдың 20-жылдарында қалыптасты. Ол бір мезгілде Австрияда, Англияда және Полада пайда болды. Алғашқы он бес жылдың көлемінде аталмыш философиялық ағым логикалық позитивизм деген атқа ие болған-ды. Оның негізін қалаушылар М.Шлик пен Р.Карнап болып табылады. Логикалық позитивизм о бастан-ақ махизмнен мынадай ерекшеліктермен ажыратылатын еді: 1) объективтік шындық,тың бар, яки жоқ екендігі, оған деген сананың қатынасы туралы мәселенің ешқандай да мағынасы жоқ деп жарияланды; 2) ақиқатты халықаралық келісім (конвенция) ретінде пайымдау; 3) осы тұрғыдан логика мен математиканы дедукциялық қағидаларға құрылатын субъективтік сипаттағы ілімдер ретінде қарастыруды көздеу.

29.