Futurum II indicativi activi et passivi
) , :
1. Romulus et Remus in eisdem locus, ubi flumine Tiberi expositi et a pastore educati erant, urbem condere statuerunt. 2. Diogenes virum doctum, qui de caelestibus multa narraverat, interrogavit: Quando tu de caelo descendisti. 3. Ut severis, ita metes. 4. Alexander Magnus, Macedonicus dictus, ab Aristotele, viro sapienti, eruditus est. 5. Themistocles muros restituit, quos Persae deleverant. 6. Cum copiae e castris eductae et in campo instructae erunt, eae in hostes ducentur. 7. Phillipus, rex Macedonium, Lacedaemoniis scripsit: Si in Laconicam venero, finibus vos expellam. Lacedaemonii rescripserunt: Si. 8. Hannibal primus copias suas in Italiam traduxit trans Alpes, quas nemo cum exercitu ante eum superaverat. 9. Brenus, dux Gallorum, Romanis, quos proelio ad Alliam vicerat, dixit: Vae victis! 10. Dixi et animam salvavi (levavi) (Biblia).
11. Dónec erís felíx, | multós numerábis amícos;
Témpora sí fuerínt | núbila, sólis erís (Ovidius).
1. Expono, posui, positim, ĕre , , ; pastor, oris m ; statuo, ui, utum, ĕre , , .
2. Caelestis, e , ; interrogo, avi, atum, āre ; quando ; descendo, cendi, censum, ĕre , .
3. Ut , , , , ; sero, sevi, satum, ĕre ; ita , ; meto, messui, messum, ĕre , .
4. Dico, dixi, dictum, ĕre , ; erudio, ivi, itum, īre , .
5. Restituo, ui, utum, ĕre , .
6. Educo, xi, ctum, ĕre , ; instruo, struxi, structum, ĕre , , .
7. Finis, is m , , , , ; expello, puli, pulsum, ĕre ; rescribo, psi, ptum, ĕre .
8. Traduco, duxi, ductum, ĕre , .
9. Proelium, i n ; vinco, vici, victum, ĕre ; vae ! !
10. Salvo, avi, atum, āre , ; levo,avi, atum, āre , .
11. Donec , numero, avi, atum, āre , ; nubilus, a um , .
b) 1- . . 3 . . . : levare expellĕre.
c) , :
1. Milites urbem ceperunt. 2. Misi ad eum epistulam. 3. Roma condita est a Romulo. 4. Ut severis, ita metes.
d) quaerĕre: quaero, quaerēbam, quaeram, quaerĕris, quaesīvi, quaesivērunt, quaesiti sumus, quaesivĕras, quaesītae erĭtis, quaesīta erāmus, quaerens, quaerĭte.
|
|
|
e) :
1. , , . 2. , . 3. , . 4. , .
f) .
De Prometheo
Prometheus, qui auxilio Minervae homĭnes ex terrā et aquā fecĕrat, de genĕre humāno bene meruit. Di saepe Prometheum ad epūlas suas invitabant. Ităque consilium Iovis, qui omnes homĭnes necāre constituerat, Prometheo notum erat. Prometheus Aliquando in caelum venit, ignem, quem Iuppĭter hominibus negaverat, de Olympo subduxit et hominibus donavit. Quamquam ira Iovis magna erat, genus humānum non delevit. Prometheum autem Vulcānus iussū Iovis in monte Caucăso ferreis catēnis ad saxum all igavit cotidiēque aquĭla iecur Promethei devorabat. Iecŏris pars, quam aquĭla interdiu devoraverat, noctu crescebat. Ita Prometheus ingentes dolōres tolerabat. Postea Hercŭles aquĭlam sagittā necavit, Prometheumque liberavit.
De causa belli Trojāni
Erant nuptiae Pelēi, regis Thessaliae, et Thetĭdis deae. Omnes dei invitāti erant praeter Discordiam. Dea Discordia ira commōta est et malum aureum inter epulantes iactavit, in quo inscriptum erat: Pulcherrĭmae (). Diu Iuno, Minerva et Venus de malo certaverunt. Denĭque iussu Iovis a Mercurio ad Parĭdem, regis Priămi filium, ductae erant. Iuno Parĭdi potentiam, Minerva sapientiam, Venus Helĕnam, pulcherrĭmam muliĕrem promīsit. Paris Venĕri malum tradĭdit. Paulo post a Priămo patre in Graeciam missus est. Ibi Helĕnam, Menelai regis uxōrem, rapuit. Hinc bellum Trojānum incipĭtur. Multos annos ad Trojam pugnātum est. Denĭque Troja a Graecis dolo capta et delēta est.
XVI
