Стр. 161 - Ғ. Мүсірепов Қазақ солдаты

Упрощенная HTML-версия

К полной версии

Содержание

Стр. 160

 

Стр. 162

 

Қазақстанның ашық кітапханасы

Бұл екеуі белім жоспарынан тыс бір міндет атқарып жатыр: атыс қызған кезде, білдірмей

ғана жаудың офицерлерін кездеп атады. Мылтықтарының арқасында дәл кездейтін

қарауыл құралдары бар. Кавказдың қалтасы көп қатпарлы етегінде біздің жақын

жатқанымызды жау абайлаған жоқ. Жаяу шабуылға әзірленіп, тұра жүгіруге дайын жатқан

жау бөлімдері, Петяның оғынан офицерлері ұшып түскенде ұзақ кідіріп, орындарынан

қозғалмай қалады. Васяның атып құлатқандарын Петя офицер емес деп жатыр:

—

Мұның да офицер емес, кейін тұрғанның бәрі офицер бола бермейді!—дейді.

Петяның бақылауынан қысылып, асыға бастаған Вася бір-екі рет мүлт кетіріп алды...

—

Бұл жолғың не қалаға тиер, не далаға тиер... — деп, Петя жаққа келіп қосылған

жауынгерді біржола баурап бара жатыр.

—

Бірің алдыңғы жақты, бірің оң бүйірді аңдыңдар! — деп, мен екеуін екі жаққа

бұрып жатқыздым. Вася оңашаланып алған соң еркінсіп, саспай атып қалды да:

—

Әне, жүрегін басып, әлі құламай тұр...— Офицер! — деді, менен гөрі Петяға

естірте. Петя баяғы мойнын бұрмаған күйі:

—

Құттықтаймын ендеше! — деп, мұртын ғана бір бүлк еткізіп қалды.

Мұрындарынан ғана қыңсылап, құйрықтарын бұлғап қойып, иттер ұйлығып отыр. Аш

иттер біріне-бірі азғана соқтығысып кетсе, ыр етіп қалады.

—

Сендер бір бөлімнің иттерісіңдер... Достық керек! — деп, Володя иттерге өнеге

үйретіп, ұялтып қояды.

Жаумен жанын қия соғысып жүрген иттердің халінде толып жатқан аяныш бар. Бұлар ең

соңғы үмітін жау танкысының астынан іздемек. Бір ғана қауып қаларлық, тамақ іздеп,

зырғып келе жатқан танкының астына кіреді... Бірақ сол бір қауып қаларлық тамақ

табылмайды, танкымен бірге өзі де еледі... Сонда да жау танкыларының жақындауын

асыға күтісіп отыр.

—

Костя, сен осынша ұзақ емделгенің не? Әлде, еліңе барған соң, үйленіп қайттың ба?

— дейді Володя. Алғашқы кездескен жерде ол мұны қалжың түрінде сұрап қалып еді,

қазір шын сұрап отыр.

Володяның сұрауына өзім де ойланып қалдым. Шынында, мен үйлендім бе осы, жоқ па?..

Әлде Ақботадан біржола айрылдым ба? Үйленгендіктің ата-бабаңа таныс бір белгілері

болатын сияқты еді, ол біздің арамызда болған жоқ. Ақботамен арамыздағы жайды

дәлірек аңғартатын бір сөз іздеп кідіріп қалсам керек, Володя қадала түсіп:

—

Неге үндемейсің? Әлде, әйеліңмен екі араларыңа түскен көңілсіздік бар ма? — деді.

—

Одан гөрі де көңілсізірек...— дедім, күрсініп қалып.

Володя менің жауабымды ерлі-зайыпты адамдардың арасында кездесетін ұнамсыз бір

жайға жорыды білем:

—

Иә, шыдай білуге де күш керек қой...— деп теріс айналды.

—

Ол емес, басқа...— деп, Володяға бұрылғанымда, алдыңғы жақта бақылауда жатқан

жауынгерім келіп:

—

Жолдас аға сержант, жау танкілері шабуылға шықты,— деді.

Стр. 162 - Ғ. Мүсірепов Қазақ солдаты

Упрощенная HTML-версия

К полной версии

Содержание

Стр. 161

 

Стр. 163

 

Қазақстанның ашық кітапханасы

Танкы дыбысын сезіне қалған иттер де дірілдеп, қыңсылап бір ауыздық «тамақ келе

жатыр!» дегендей болады. Көздері жайнап жұқа қызыл тілдерімен еріндерін жалана

бастапты.

Көгілдір түтінге оранған бақша ағаштарын тасалана жылжып келе жатқан танкылер алыс

көзге сумен жүзіп келе жатқандай көрінеді. Қарсы алдынан дүрсе қоя берген біздің

зеңбіректер жау танкылерін топтандырмай, бытырата қуады. Батыс жақ бетіміз жырасыз

жайпақ, кең жазық еді. Екі жақтың таласы да сол жазық үшін болып жатыр. Біздің бөлім

сол жазықтың, шығыс жақ босағасына бекінген еді, жазыққа тура беттей алмаған жау

танкылері сай-сайды тасаланып, біздің үңгірге қарай көбірек ауыса бастады.

Әр жерден жалғыз-жалғыз сытылып кеткен танкылер етек таудың баурындағы ойпаттарға

үшеу-төртеуден жиналып алып, енді өрмелеп қырқаға қарай тап беруге белгі күтіп

тұрғандай, зеңбірек пен танкы гүжілінен тас үңгірдің сай-сүйегі сырқырағандай, сенің,

денеңде де болмашы бір діріл сезіледі.

Жау танкыларына қарсы алғашқы жұмсағаным кәрі қарала ит Петен еді. Аяусыз кәрі,

алыса кетсе ылғи астыңғы жақта жүретіндіктен жауынгерлер оны Петен деп атап кетіпті.

Әрі кәрі, әрі аш Петэн беліне бір тізбек гранатаны байлап алып, бүлкілдеп жортып ұзай

берді. Кәнігі кәрі тас жыраның табанына жабысып, бұғып барады. Келе жатқан тамаққа

менен бұрын біреу жетіп қалмас па екен дегендей, арт жағына қарап-қарап қояды. Жоқ,

кәрі, жорта бер!..

—

Алғашқы танкының ұзын мойны қырқадан көріне бергенде, жырадан шұбатыла

жылжып Петен де қырқаға шықты. Танкыны көрген соң, тамаққа жақындап қалғандай

тезірек ұмтылып барып, танкының алдыңғы жағынан бір қылаң етті де жоқ болып кетті.

Бұл соғыстың алыбы дерлік ауыр танкы бір кәрі итті астына басты да, сонымен бірге өзі

де борс етіп тоқтап қалды.

Орнымызды әшкерелеп алмас үшін, екінші итті басқа жақтан келе жатқан танкыге

жұмсадым. Ол итіміз де өмірде істер соңғы қатасын істеп, тамақ орнына танкыны

құшақтай қаза тапты.

Кешке дейін Кавказ етегінде жанған танкы саны едәуір болып қалды. Мұның ішінде біздің

еңбек те бар. Көпшілігі, сөз жоқ, зеңбірекшілердің еншісі.

—

Тоғызы біздікі! — дейді, майдандағы еңбек күнін есептеп жүретін Петя.

Бір итіміз хабарсыз кетті. Тегі алыстан келген бір иісті іздеп, бетімен кетті білем. Тағы бір

итімізге қаңғырған оқ тиіп, оқ тиген жерін қауып-қауып қалып, дөңгеленіп барып бір

шытырманға кіргенін көріп едік, қайтып көрінбей қойды. Үлкен бір сұр қаншық бейбіт

шақтың табиғи күшпен әуре болып отыр. Оған қарайтын ет қызуы бар еркек ит

болмағанмен тіршілік аты тіршілік емес пе, айналасына белгілі қылмыңмен қарайды.

—

Қой деймін, майдан үстіндесің!..— дейді оған Петя. Қаншық ондай өсиетті ұғынар

емес.

Бұл тұста біздің, итімізден гөрі немістің танкылары кеп екен. Алды қанша қырылып

жатқанмен арт жақтарынан ағылып келе береді. Грозный жолын бұзып-жарып етуге жан

таласқан танкы лектері түс ауа біздің ту сыртымызға шығып кетті де, зеңбірек төмпешін

енді арт жағымыздан көбірек еститін болдық. Екі жақтың жаяу әскерлері де түйісіп қала

жаздап, айналамызды тулақтай сабап барып басылады.