Периодонт ауруларының пайда болу жағдайлары және себептері

Өзінің қызметтерін табысты орындайтын сау периодонт сиректік болып табылады: периодонт патологиясының белгілері біздің және көптеген басқа елдердің 15-жастағы жасөспірімдерінің 10%-ында және 40-жастағы тұрғындарының 5%-ында ғана анықталмады. Периодонт патологиясының ең таралған нозологиялық түрлері гингивит және периодонтит болып табылады. Гингивит – бұл қызылиек тіндерінің таралған және ауыр қабынуы. Периодонттың катаральды қабынуының ерте клиникалық белгілері оның жұмсақ тіндерінің ісінуі, ауырсынуы және қанағыштығы болып табылады: қызылиек қызарған, қызылиек емізікшелері мөлшерде үлкейген, олардың ұштары дөңгеленген, тығыздығы төмендеген, тіндері жеңіл қанайды. Қабынудың тереңделуі кезінде периодонтит дамиды, бұл кезде тіс қызылиек бекітілу апикальды бағытта ығысады, қызылиектің эпителиі тіс түбірі бойымен өседі, байламдар, цемент, сүйек зақымдалады. Клиникалық бұл сатыларда патологиялық қалталар анықталады, тістің патологиялық қозғалғыштығы күшейеді. Периодонттың ауруы 45 жастан жоғары адамдарда тістердің жоғалуының негізгі себебі болып табылады, периодонттың созылмалы патологиясы тұтас алғанда ағзаның жағдайына әсер етеді: бұл науқастарда миокард инфарктісінің қаупі үш есе жоғарылайтыны дәлелденген.

Дегенмен көптеген елдердің тәжірибесі дәрігермен және тұрғындармен алдын-алу шараларын адал орындау кезінде көптеген адамдарда (75% дейін) периодонт денсаулығын сақтау мүмкін екенін көрсетеді. ДДҰ 2010 ж. таман келесі мақсаттарға жету шынайы деп есептейді: 15-жастағы балаларда 5 сау секстанттардың болуы, ересек (35-40-жастағы) адамдарда 20 және одан жоғары қызмет ететін тістердің сақталуы.

Тиімді алдын-алуды өткізу және жоспарлау үшін негізгі себепші және патогенетикалық факторларды білу қажет.

Периодонт патологиясының этиологиясы және патогенезі сұрақтары белсенді зерттеледі және жиі талқылау тақырыбы болады. Ауру сыртқы және ішкі ортаның қандай да бір факторлары әсерінің деңгейі ағзаның функциональды мүмкіншіліктерінен жоғары болғанда пайда болатыны белгілі. Қазіргі уақытта периодонт патологиясының этиологиясы мен патогенезінің мультифакторлы мүсіні қалыптасты, осыған сәйкес периодонт ауруларының пайда болуының себепші факторы микроағзалар болып табылады, олар өз потенциалын қожайынның иммунды жауабының белгілі бір жағдайларында және ішкі ортаның белгілі бір жағдайларында жүзеге асырады (сур. 6.1).

 

Сур. 6.1. Периодонт патологиясы патогенезінің мүсіні.

 

Бактериальды патогендер

Бұл мүсіннің негізгі компоненті микрофлора болып табылады: гингивиттердің 80-90% жағдайлары тіс жұғындыларында өмір сүретін микроағзалардың қызметімен туады деп есептейді (сур. 6.2). Қызылиектің қабынуын сау адамдарда ауыз қуысына гигиеналық күтімді алып тастаумен тудыруға болатыны дәлелденді (Лое, 1965). Тәжірибеде гнотобионт-жануарларда периодонттың патологиясы олардың микроағзалармен жұғу жолымен тудыруы мүмкін туралы мәліметтер алынған, олар периодонтитпен ауыратын адамдардың тіс жұғындыларынан бөлінген.

 

 

Сур. 6.2. Периодонтопатогенді тіс қағының микроағзалары.

 

Периодонт үшін әр түрлі деңгейде патогенді қызылиекүсті және асты- жұмсақ және қатты жұғындылар болуы мүмкін.

Жинақталатын қызылиекүсті тіс қағының қалыңдығында оттегінің құрамы өзгереді, бұл қақтың микробиологиялық құрамының өзгерістерін оның зақымдаушы қасиеттерін қызылиекасты қаққа жақындата отырып тудырады.

Қызылиекасты жұмсақ тіс жұғындылары. Қызылиекасты тіс қағы қызылиек жүлгесінде орналасады, периодонтты бұза отырып, апикальды бағытта периодонтальды саңылау бойымен жылжиды. Қызылиекасты қақтың бірнеше деңгейлерін ажыратады:

а) тіске бекітілген қақ (онымен түбір тіс жегісінің дамуын байланыстырады);

б) бекітілмеген қақ (қызылиектің созылмалы қабынуының себебі);

в) қызылиек жүлгесінің эпителийіне бекітілген қақ (гингивиттің, бекітілу эпителийі зақымдалуының, сүйек резорбциясының себебі).

Қызылиекасты тіс қағы 80% судан тұрады, оның құрғақ қалдығында көлемінің 65%-ын клеткалық емес полисахаридтер және 35% - бактериялар құрайды. Нативті қақтың бір грамында 10¹¹ дейін микробты клеткалар анықталады, бір пародонтальды қалтада жүз миллион шамасында бактериялар өмір сүреді. Қызылиекасты қақтың микробты спектрі кең. Жетілудің әртүрлі сатыларында қандай да бір пропорцияларда оған кіреді:

· аэробтар, факультативті және облигатты анаэробтар;

· спора түзетін және спора түзбейтін (вирулентті);

· грамм теріс (жұқа, 7-10 нм қабығы, оның көлемінің үштен бірін липополисахаридті антиген және периодонтальды токсиндер құрайды) және грамм оң (15-50 нм қалыңдықта қабығы бар, ол генцианвиолетпен көк түске боялады, аралары, жіпшелері, фимбриялары болуы мүмкін).

Қызылиекасты қақтың микроағзалары субстратқа және бір-біріне жабысуы бастапқы сатыларда бактериялардың липополисахаридті және пектин тәрізді рецепторлары көмегімен Ван-дер-Ваальстың электростатикалық күштердің қатысуы кезінде жүргізіледі; қақтың жиналуы және бекітілуі липотеихоикол қышқылы көмегімен жүргізіледі – грамм оң микроағзалардың тіршілік әрекетінің өнімі. Тағамдық субстраттарды қызылиекасты қақтың микроағзаларына қызылиектік сұйықтық әкеледі.

Тіс қағының құрамы және оның периодонтопатогенттілігі уақыт өте келе өзгереді, негізінен тіс жұғындылары көлемінің көбеюіне байланысты олардың қойнауларында оттегінің парциальды қысымы төмендейді, осылайша анаэробты бактериялардың тіршілік әрекеті үшін қолайлы жағдайлар жасалады. Қызылиекасты қақ қалыптасуының бірінші фазасында (тістерді тазартқаннан кейін төрт сағат мерзімінде) онда грамм оң кокктар басым болады, екінші фазасында (тазартудан кейін 4-5 тәулік), грамм оң жіп тәрізді және жіпшелі түрлерінің көп мөлшері пайда болады, кеш мерзімдерде микробты спектр анаэробты грамм теріс түрлердің, бактериодтардың, спириллдердің және спирохеталардың жағына ығысады. Қызылиектің қабынуы тіс жұғындыларында анаэробтар үлесінің жоғарылауына байланысты дамиды, гингивит «көне», 1-5 тәулікте жетілген қақтың ауруы болып табылады деп есептейді.

Тіс тасының түзілу механизмдері. Тіс тасы деп аз қозғалмалы метастабильді ортаның минералдарымен қаныққан ауыз қуысының объектілерінде түзілетін тығыз (қатты) минерализацияланған жұғындылар аталады және тазартуға аз ұшырайды. Тіс тасының екі түрін ажыратады, олар орналасуы, сонымен қатар құрамы бойынша ажыратылады: қызылиекүсті және қызылиекасты.

Қызылиекүсті (сілекей) тасы қызылиекүсті тіс қағының негізінде түзіледі, оның органикалық матрицасы біртіндеп ауыз сұйықтығының минералдарымен сіңіріледі. Минералды компоненттердің ауыз сұйықтығымен сіңірілгеннен тұнбаға түсуі мүмкін болатын бірнеше жағдайлар белгілі:

а) сілекейдің іркілуі кезінде мицеллалардың ыдырауы (мысалы, ауыз қуысы түбінде);

б) сілекейдің рН сілтілі жаққа жергілікті өзгеруі (соның ішінде – мочевинаны аммиакқа дейін ыдырататын қақтың микроағзалары көмегімен);

в) микробты сілтілі және қышқылды фосфатазалар көмегімен органикалық фосфатты жиынтықтардың ыдырауы.

Қызылиекүсті тастың қалыптасуы екі апталық қақта басталады және 45-60 күн мерзімінде жалғасады, қақта минералдар жинақталады және аморфты кальций фосфатынан жеке кристаллдар қалыптаса бастайды. Екінші саты 2-2,5 жыл мерзімінде жалғасады, кристаллдардың өсуі мен толық жетілуі арқасында қақтың тасқа қайта өзгеруі және оның жетілуі жүреді. Үшінші сатыда ересек тастың кристаллдары минералдармен қанығуды жалғастырады. Ересек тас 70-90% органикалық емес компоненттерден тұрады, олардың басым бөлігі – кальций мен фосфор негізіндегі кристаллдар: апатиттер, кальцит, брушит, франколит. Барлық анықталған макро- және микроэлементтерді есепке ала отырып тұтас изоморфты «қызылиекүсті тастың формуласы» құралады:

Ca (Sr, Ba, Mn, Mg, Fe²⁺, Fe³⁺6 Na, K)₁₀ P (Si, C, Al, S)₆ O (F, (OH), Cl, CO₃)₂₄.

Қызылиекүсті тастың ең көп жиналуы көбінесе төменгі күрек тістердің оральды беткейлерінде және жоғарғы молярлардың вестибулярлы беткейлерінде, төменгі жақтың алынбайтын протездерінің аралық бөлігінің астында болады. Қызылиекүсті тас визуальды тістің зерттелетін беткейін кептіргеннен кейін сары немесе қоңыр масса түрінде анықталады, ол ауаның ағымымен ығыспайды. Қызылиекүсті тастың (сәйкес, оның шекараларының) диагностикасын тіс дәрігерлік айнаның көмегімен өткізілетін тактильді зерттеулермен толықтыруға болады: тас эмальмен тығыз байланысқан, оның беткейі эмальдің беткейінен жоғары кедір-бұдырлығымен және аз қаттылықпен ерекшеленеді.

Қызылиекүсті тастың құрамында микроағзалар бар, сондықтан оның химиялық периодонтопатогенділігі туралы айтады; дегенмен, таста тірі микробтардың концентрациясы жоғары болғандықтан, тас қаққа қарағанда гингивиттен аз тығыз байланысты. Біріншіден, тастың беткейі тіс жұғындысының жиналуы үшін жақсы субстрат болып табылады, ал басқа жағынан – тастың болуы тістерге үй гигиеналық күтімін қиындатады.

Қызылиек жиегінің қабынуының басқа себебі қызылиекасты (сарысулы) тас болып табылады, ол тістің қызылиекасты беткейіне тығыз бекітіледі – тіс мойнының эмаліне және жиі түбірдің цементіне. Қызылиекасты тастың түзілуі үшін органикалық субстрат және минералдардың көзі қызылиек сұйықтығы болып табылатындықтан, тастың саны периодонт қабынуының дәрежесімен тікелей сәйкес жоғарылайды. Қызылиекасты тасты тек тістен қызылиек тіндерін тарта отырып көруге болады, оны көбінесе ауаның ағымы көмегімен жасайды: қызылиекасты тастың салыстырмалы кішкентай қалыңдығы және қоңыр (қараға дейін) түсі болады. Қызылиекасты тас сезімге саңырауқұлақ тәрізді немесе түймелі зондпен жеңіл анықталады: құралды тіс пен қызылиек арасына тіс қызылиек байланысына дейін бос енгізеді, ал құралды кері жылжыту кезінде оның саңырауқұлақ тәрізді немесе сфералық ұшын тіске жақындатады және оның қарапайым тегіс беткейлерінде тегіс еместіктерді, баспалдақтарды, қатты «өсулерді» тактильді анықтайды. Қызылиекасты тастың қызылиекүсті тасы сияқты патогенділік факторлары бар, бұдан басқа, көлемде өсе отырып және бұл кезде апикальды бағытта жылжи отырып, периодонтальды байланыстарды зақымдауға қабілетті.