. Gen. Sing., :
| imago, ĭnis, f | ______________ | fortitūdo, ĭnis, f | ______________ |
| carmen, ĭnis, n | ______________ | os, ossis, n | ______________ |
| ratio, ōnis, f | ______________ | cortex, ĭcis, m | ______________ |
| apex, ĭcis, m | ______________ | mos, moris, m | ______________ |
| sermo, ōnis, m | ______________ | vestis, is, f | ______________ |
| mare, is, n | ______________ | tempus, ŏris, n | ______________ |
| testis, is, m | ______________ | regio, ōnis, f | ______________ |
. :
| secāle, is, n | ______________ | ver, veris, n | ______________ |
| fons, fontis, m | ______________ | orbis, is, m | ______________ |
| flos, floris, m | ______________ | anĭmal, ālis, n | ______________ |
| lex, legis, f | ______________ | oratio, ōnis, f | ______________ |
| securis, is, f | ______________ | vestis, is, f | ______________ |
| flumen, ĭnis, n | ______________ | sermo, ōnis, m | ______________ |
| cochlear, āris, n | ______________ | turris, is, f | ______________ |
III. , :
homo, ĭnis, m (novus, a, um), vectīgal, ālis, n (magnus, a, um), ars, artis, f (antīquus, a, um), ius, iuris, n (privatus, a, um)
IV. Nom. i Gen. plurālis :
victor, oris, m; ius, iuris, n; fur, furis, m; civis, is, m; pars, partis, f; iudex, icis, m; vectigal, alis, n; testis, is, m; exemplar, aris, n; lex, legis, f.
V. :
regum, arte, iura, ducĭbus, animālis, fonti, crimĭne, homĭnes, turrim, genĕre, civium, in pace, iudicum, capitis.
VI. :
consul novus, lex Romāna, civis Romānus, exemplar bonum, ars antiqua, tempus definītum, ius Romānum, ius civile, civis omnis,
VII. :
1. Malus homo fugit lucem, ut diabŏlus crucem. 2. Legalĭtas fundamentum civitātum est. 3. Omnes populi legĭbus aut morĭbus reguntur. 4. Imperātor solus et conditor et interpres legum est. 5. Iudicium semper pro veritāte accipĭtur. 6. Iudex non potest esse testis in propria causa. 7. Etiam latrōnes suis legĭbus parent. 8. Voluntas testatōris pro lege habetur. 9. Heredis institutio fundamentum testamenti intellegĭtur. 10. Sine legĭbus nulla est civĭtas, nam civĭtas legĭbus continētur. 11. Historia vero testis tempŏrum, lux veritatis, magistra vitae, nuntia vetustatis. 12. Scire leges non est verba eārum tenēre, sed vim ac mentes. 13. Est proverbium Latīnum: inter arma silent Musae; alii dicunt: inter arma silent leges. 14. Legĭbus servīre debēmus. 15. Ius est ars aequi et boni. 16. Legis virtus est imperāre, vetāre, permittĕre, punīre. 17. Libertatem civium defendant non arces altae, non muri firmi, sed Concordia civium et leges bonae. 18. Iura civium Romanōrum sunt: ius honōrum, ius suffragii, ius commercii, ius connubii. 19. Concordiā civium civĭtas firmātur, discordiā delētur. 20. Nullum crimen, nulla poena sine lege. 21. Divitiae hominem felicem non faciunt. 22. Ex avaritia omnia scelera et maleficia gignuntur. 23. Servus in civitate Romāna instrumentum vocāle habebātur. 24. Sapiens omnia facit cum consilio. 25. Nulla lex satis commoda omnĭbus est. 26. Nuptiae sunt communicatio mariti et femĭnae et consortium omnis vitae, divini et humani iuris communicatio. 27. Ius civile est, quod ex legĭbus, plebiscitis, senatus consultis, decretis principum, auctoritate prudentium venit. 28. Ius publĭcum est, quod ad statum rei Romānae spectat. 29. Ius privātum est, quod ad singulōrum utilitātem spectat. Ius privātum collectum est ex naturalĭbus praeceptis aut gentium, aut civilĭbus. 30. Ius naturāle est, quod natura omnia animalia docuit
|
|
|
VIII. , :
imperatōri bon_____, oratōres clar_____, iura Roman_____, exemplaria nonnull____, de iudicĭbus antiqu____, gentium antiqu_____, duce perīt____, urbium mult_____.
IX. :
De nominĭbus Romanōrum
Civĭbus Romānis tria nomĭna erant: primum erat praenomen, secundum nomen gentile, tertium cognomen. Fundamentum nomĭnis Romāni erat nomen gentile. Nomen gentile genus, cognomen singŭlas familias communis genĕris significabant. Ita Ciceroni, claro Romanōrum scriptori, praenomen erat Marcus, nomen gentile Tullius, cognomen Cicĕro. Numĕrus praenominum erat parvus. Itaque Romāni in libris pro praenomĭne plerumque unam litteram usurpabant, ut pro Lucio L., pro Marco M., pro Publio P.
De modo suppliciōrum
Summa supplicia sunt: crux, crematio, decollatio. Mediocrium autem delictōrum poenae sunt: metallum, ludus, deportatio; minimae: relegatio, exilium, opus publicum, vincŭla. (Paulus)
Mancipatio
Mancipatio est imaginaria venditio, quod ad ipsum ius proprium civium Romanōrum est. Mancipatio locum habet inter cives Romānos et eos peregrinos, quibus commercium datum est. Mancipatio coram non minus quam quinque testĭbus civĭbus Romānis puberĭbus agĭtur. Is, qui libram aeneam tenet, librĭpens appellātur. Is, qui mancipia accĭpit, ita dicit: Hunc ego hominem iure Quiritium meum esse aio, is que mihi emptus esto hoc aere aeneaque libra. Deinde aere percutit, libram et aes dat ei, a quo mancipium accipit, quasi pretii loco. Eo modo et servīles et libĕrae personae mancipantur.
De conditorĭbus Romae
Titus Livius, clarus scriptor Romānus, in libris suis, qui Ab urbe condita appellantur, fabulam de Romulo et Remo, conditoribus Romae narrat. Numitor, rex Albae Longae, a fratre Amuliō regno privātur. Amulius quoque nepōtes Numitōris Romŭlum et Remum in flumĭne demergĕre iubet, sed ministri regis ei non parent et puĕros in flumĭnis ripa ponunt. Ibi lupa pueros invĕnit et nutrit. Postea Romulus et Remus a Faustulō, pastōre regio educabantur. Paulo post Faustulus fratribus veritatem apĕrit, et fratres Amulium occidunt et regnum Numitori avo reddunt. Romulus autem postea rex civitatis fit et condit urbem novam. Urbem a suo nomine Romam appellat.
|
|
|
X. , (,
, ) :
ars,artis, f ; flos, floris, m ; genus, ĕris, n , ; anǐmal, ālis, n ; mare, is, n ; nomen, ǐnis, n , ; caput, ǐtis, n , ; pars, partis, f , ; pax, pacis, f ; vestis, is, f ; mater, tris, f ; pater, tris, m .
9
: . ϒ
I. :
magistratus ordinarius, genu novum, domus Romana, res publica.
II. :
exercitus → Gen. plur. → Dat. sing. → Abl. sing. → Acc. plur. → Gen. sing. → Acc. sing. → Voc. sing.
cornu,domus, genu,tempus, dies, species.
III. :
causae fati fructus domini patris rei ______________________
causa fatum fructus domine pater res _____________________
causae fato fructu domino patre re _______________________
causae fata fructus domini patres res _____________________
causae fato fructui domino patri rei ______________________
causas fata fructus dominos patres res ____________________
causarum fatorum fructuum dominorum patrum rerum ______
IV. , :
casu (felix, icis), manum (dexter, tra, trum), exercituum (Romanus, a, um), usui (bonus, a, um), genua (novus, a, um), sensuum (omnis, e), cursum (celer, is, e), in domo (Romanus, a, um), spe (ultimus, a, um), diebus (festus, a, um), rerum (publicus, a, um), aciei (acer, acris, acre). V. , :
casu letali, usum magnum, in domo nostra, rem publicam, diebus festis, spe nostra.
VI. , :
1. Consules Romāni (exercĭtus, us, m) praeerant. 2. Saepe consules
cum (exercĭtus, us, m) parvo hostes superābant. 3. Constantia (exercĭtus, us, m) Romāni admirabĭlis erat. 4. (res, rei, f) secundis contrariae sunt (res, rei, f) adversae. 5. Amīcus certus in (res, rei, f) incerta cernĭtur.
VII. :
1. Popŭlus Romānus in tribus describebātur, exercĭtus in centurias. 2. Senātus consultum est, quod senātus iubet atque constituit. 3. Edicta sunt praecepta magistratuum populi Romāni. 4. Legum ministri magistrātus, legum interpretes iudices, legĭbus denique omnes servīmus. 5. Servi parent propter metum, homĭnes liberi propter officium. 6. Obligatio consensu contrahĭtur. 7. Fletus heredis sub persōna risus est. 8. In signis exercituum Romanōrum litterae erant SPQR: Senatus populusque Romānus, in nummis SC: Senatus consultum. 9. Exercĭtus Romānus pro patria pugnābat et victoria exercituum gloriam magnam patriae parābant. 10. Exercitui Romāno populus gratias agebat, nam oppida, vicos, agros, templa deōrum defendebat. 11. Est res publĭca res popŭli sic Cicĕro docet in libro De re publĭca. 12. Rei publicae legĭbus parēre debēmus. 13. Leges rerum publicārum iustae esse debent. 14. Rebus publicis cives boni et iusti praeesse debent. 15. Rem publicam iustitia et virtus civium firmant. 16. Variae sunt formae et status rerum publicārum. 17. Boni cives in rebus secundis et in rebus adversis rei publicae fidem servant. 18. Incolārum fides rei publicae fundamentum est. 19. Spes bona confirmat anĭmos datque vires. 20. Iurisprudentia est divinārum atque humanārum rerum notitia, iusti atque iniusti scientia. 21. Salus rei publicae suprema lex est. 22. Publĭcum ius est, quod ad statum rei publicae spectat, privātum, quod ad singulōrum utilitātem. 23. Amicos res secundae parant, adversae probant. 24. Coniugium sine prole est quasi dies sine sole. 25. Nemo nostrum amico in rebus adversis auxilio negabit.
|
|
|
