Si antīquis fabŭlis credīms, jam ante Urbem condĭtam fuērunt Vestāles virgĭnes, quoniam Rhea Silvia, Romŭli et Remi mater, Vestālis fuit. Postea Numa Pompilius, secundus Romanōrum rex, Vestalĭbus leges dedit. Ex eo tempŏre fuērunt primum quattuor, deinde sex, deinde septem Vestāles, inter viginti tenĕrā aetāte paellas delectae. Per triginta annos in Vestalium aedĭbus mansērunt et ignem sacrum in Vestae aede aluērunt. Per id tempŏris spatium aspĕrā discilplīnā contentae sunt. Vitam puram agĕre debēbant, nam in matrimonium eas duci lex vetābat. Si quae Vestālis officium suum neglegēbat, gravissĭmā poēna afficiebātur: usque ed mortem verberabātur aut viva in sepulcrum conjiciebātur, De duodĕcim aut de sex et virginti Vestalĭbus talia supplicia sumpta esse traduntur. Maxĭma vero erat eārum auctorĭtas: si quis capĭtis damnātus Vestāli virgĭni forte occurēbat, magistrātūs ejus vitae parcĕre debēbant.
aequus, a, um ,
autumnus, i m
beneficium, i n ; ;
centum
cura, ae f , ,
decem
disco, didĭci, , ĕre 3
duo, duae, duo ,
eloquentia, ae f
fons, ntis m
hiems, hiĕmis f
lacus, us m
levis, e
longitūdo, ĭnis f
mens, ntis f ,
mensis, is m
mille, pl. milia n
murus, i m
ordo, ĭnis m ,
os, oris n ,
panis, is m
passus, us m , ( )
prudens, ntis
puella, ae f ,
revertor, reverti, reverti 3
secundus, a, um , ;
tĕgo, xi, ctum, ĕre 3 ,
toga, ae f
tres, tria
utor, usus sum, uti 3
ver, veris n
12
417-420. 421-429. 432-434. Ut explicatīvum 435. Perfectum conjunctīvi actīvi , esse esse 203, 252-254. Plusquamperfectum conjunctīvi actīvi , esse esse 204, 206, 249, 252-254. Perfectum plusquamperfectum conjunctīvi passīvi 214-216. Conjunctīvus prohibitīvus 398, optatīvus 399, concessīvus 400, potentiālis 401, dubitatīvus 402; 403-405. 451-459.
1. e . .
1. Do, ut des; facio, ut facias. 2. O di, vos oro, ut hanc laetitiam perpetuam esse jubeātis. 3. Timor Romae grandis fuit, ne itĕrum Galli Romam venīrent. 4. Nunquam imperātor ita paci credit, ut non se praepăret bello. 5. Nihil est tam difficĭle, quod non supĕret aut vincat mens humāna. 6. Saecŭlo sexton decĭmo, quod cum Augusti aevo comparāri solet, nihil in Italia atque adeo in Eurōpa diligentius est factum, quam ut Cicerōnis opĕra legerentur. 7. Urbs quaedam, quamquam ipsa erat parva, ingentes et magnifĭcas habēbat portas. Ităque Diogĕnes philosŏphus: Cives, inquit, cluadĭte portas, ne urbs vobis egrediātur. 8. Caesar ceriot factus est Helvetios, rapientes et ditipientes, per agrum Aeduōrum iter facĕre. Quā de causā putābat eos, per Provinciam Romānam iter facientes, ab injuria temperatūros non esse. Ităque legātis Helvetiōrum respondit se diem sumptūrum esse, ut consilium capĕret. 9. Ante victoriam ne canas triumphum. 10. Utĭnam tam sapiens esse, quam es felix! 11. Pro patria quis bonus dubĭtet mori? 12. Plurĭbus verbis ad te scribĕrem, si res verba desiderāret ac non pro se ipsa loquerētur. 13. Noli tacēre, si dicĕre debes. 14. Ne taceas, si dicĕre debes. 15. Quod nescītis, nolīte dicĕre. 16. Quod nescītis, ne dicātis. 17. Vivat nostra civĭtas, vivat, crescat, floreat! 18. Pecunia est ancilla, si scis uti; se nescis, domīna. 19. Si possem, scribĕrem ad te. 20. Nisi Graeci dolum adhibuissent, Trojam non expugnavissent. 21. Stultus homo, philosŏphum se ostentans, merĭto audiet vetus illus: Si tacuisses, philosŏphus mansisses .
|
|
|
De Vedio Polliōne
Cenāvit aliquando divus Augustus apud Vedium Polliōnem. Fregĕrat unus ex servis hujus crystallĭnum. Rapi eum Vedius jussit nec vulgāri quādam peritūrum esse morte: murēnis objīci jubebātur, quas ingentes in piscīna continēbat. Evāsit e manĭbus puer et confūgit ad Augusti pedes, nihil aliud petitūrus, quam ut alĭter morerētur, nec esca esset. Motus est novitāte crudelitātis Augustus et servum quidem mitti, crystallĭna autem omnia frangi jussit jacique in piscīnam.
De Proserpĭna
Pluto, inferōrum deus, a Jove fratre petīvit, ut sibi Proserpĭnam, Jovis et Cerĕris filiam, in matrimonium daret. Juppĭter negāvit quidem Cerĕrem passūram esse filiam suam in tenĕbris Tartări morāri; sed fratri permīsit, ut eam, si posset, rapĕret. Quare Proserpĭnam, in nemŏre quodam in Sicilia flores legentem, Pluto, quadrīgis ex terrae hiātu proveniens, rapuit.
De corvo et vulpe
Corvus, caseo rapto, cum praeda in arbŏrem volāvit. Vulpes casei cupĭda: Quam pulchrae, inquit, pennae tuae sunt! Quanta est pulchritūdo corpŏris tui et capĭtis! Si vocem dulcem habēres, nemo te superāret! His verbis audītis, corvus stultus, de caseo non cogĭtans, cantāvit, ut vocem suam ostendĕret. Illo autem cantante, vulpes praedum abstŭlit.
com-păro, āvi, ātum, āre 1
con-fĕro, con-tŭli, col-lātum, con-ferre ( ), ;
|
|
|
de-cēdo, cessi, cessum, ĕre 3 ;
desidĕro, āvi, ātum, āre 1
de-sum, de-fui, , de-esse ,
dubĭto, āvi, ātum, āre 1
ĕdo, ēdi, ēsum, ĕre 3 ,
frumentum, i n ( )
fuga, ae f ,
gloria, ae f
grandis, e ,
inter-rŏgo, āvi, ātum, āre 1
jūvo, jūvi, jūtum, juvāre 1
miror, ātus sum, āri 1 ,
ne ( conj.) , ,
nisi (conj.) ; ;
nunquam
occĭdo, cĭdi, casum, ĕre 3 , ( ); ;
oro, āvi, ātum, āre 1 ,
prae-păro, āvi, ātum, āre 1 ,
quod (conj.) ,
senātus, us m
senectus, ūtis f
sermo, ōnis m
si (conj.) ,
soleo, solĭtus sum, ēre 2
tam ,
tum ,
ut ( conj.) ; , ; ,
victor, ōris m
13
, cum 437-441. 445-448. 449-450. 226-227. Consecutio tempŏrum 407-412. 413-416. quin 430. 460-462. Attractio modi 463. 194, 357-364. 193, 365-376.
1. e . .
1. Cum Caesar in Galliam vēnit, ibi duae factiōnes erant. 2. Philipus, cum bellum contra Persas parāret, occīsus est. 3. Cum Tarquinius Superbus, ultĭmus rex Romanōrum, Romā expulsus esset, duo consŭles creāti sunt. 4. Archimēdes, cum in balneo sedens sensisset pondus rerum, in aquam demersārum, minui, exclamavisse tradĭtur: Reppĕri! 5. Cum hostes terrĭti essent et jam in fugam se darent, dux eos monuit, ut pristĭnae virtūtis meminissent. 6. Cum vita sine amīcis dolōris et timōris plena sit, ratio ipsa monet amicitias comparāre. 7. Ipse Cicĕro, cum infirmissĭma valetudĭne esset, ne conturnum quidem sibi tempus ad quiētem relinquēbat. 8. Fauni vocem nunquam audīvi; tibi, si audivisse te dicis, credam, cum nesciam, quid Faunus omnīno sit. (Cicĕro) 9. Ego, quid futūrum sit, nescio; quid fiĕri posit, scio. 10. Diogĕnes aliquando, accensam lucernam manu tenens, in foro ambulāvit, cum dies esset. A civĭbus interrogātus, cur lucernam accendisset: Homĭnem, inquit, quaero. 11. Xerxes non dubitābat, quin copiis suis Graecos superatūtus esset. 12. Divĭco cum Caesăre egit: Se ita a patrĭbus majoribusque suis didicisse, ut magis virtūte contendĕrent, quam dolo aut insidiis uterentur. 13. Homĭnis mens discendo alĭtur et cogitando. 14. Caesar idoneam ad navigandum tempestātem nactus est. 15. Atŏmus est corpuscŭlum minūtum et individuum, quo in explicanda origĭne mundi utebātur Democrĭtus et post cum Epicūrus. 16. Vestis frigŏris depellendi causā reperte est. 17. Docendo discĭmus. 18. In re publĭcā constituendā institūta sunt praeferenda non jucundiōra, sed utiliōra.19. Et libĕris et viris legend sunt.
